Traditie

Net zoals de afgelopen tien jaar zitten we met oud en nieuw met een groep vrienden in de Achterhoek (nadat we het met diezelfde groep de tien jaar daarvoor bij een van ons thuis vierden). Kinderen kwamen, haakten af en komen ook weer terug. Activiteiten bleven soms eenmalig (bezoek aan Erven Kots; het douanespel in het bos), en ontwikkelden zich soms tot gewoontes of zelfs tradities. Het bowlen heeft het wat dat betreft niet gehaald; maar het zwemmen op oudjaarsdag in subtropisch zwemparadijs Bahia in Bocholt mag gerust een traditie genoemd worden. Waarbij overigens niet iedereen meegaat (ik dit jaar ook niet), wat gek genoeg niets af doet aan de waarde van de traditie.
Eigenlijk gebeurt er niet veel bijzonders hier. We lezen kranten en boekjes. Drinken en ouwehoeren rond de open haard. Mopperen op de top 2000 en luisteren er ondertussen met veel plezier naar. Soms gaat er iemand een stukje wandelen of een stukje rennen. Er gaan wat mensen boodschappen doen. Er wordt getafeltennist, de kinderen vermaken zich in de andere kamer met de Wii. Er zet nog eens iemand koffie.
En vanavond (oudjaar) is er een spel, hebben we om 12 uur champagne en steken we het meegebrachte vuurwerk af.
Ik denk dat de voorspelbaarheid en de ongedwongenheid het zo leuk maken. De verwachtingen zijn niet hoger gespannen dan dat we ongeveer hetzelfde gaan doen als vorig jaar.

Ik zou hier nu een hele verhandeling aan kunnen koppelen over de samenleving. Dat mensen in zijn algemeenheid graag vasthouden aan tradities; zich veiliger voelen wanneer alles bij het oude blijft en angstig worden van verandering. Maar dat ga ik niet doen. Het past bij de discussies hier dat we dat soort maatschappelijke thema's aanraken, er een paar opmerkingen over uitwisselen en het dan weer laten. Lekker veilig.

Maar wees gerust: het zwelgen in tradities moet wat mij betreft ook niet te lang duren: vanaf morgen ga ik weer voor de nieuwe uitdagingen!

Kandidaat voor de Eerste Kamer

Zelf wist ik het al een paar weken, maar vandaag mag het ook naar buiten: Ik word voorgedragen voor een verkiesbare plaats op de GroenLinks kandidatenlijst voor de Eerste Kamer.

De kandidatencommissie zegt over mij:

Gedegen jurist met gezag en prettige persoonlijkheid
Margreet is een slimme juriste met een uitstekende dossierkennis. Met haar gedegen wijze van analyseren en overtuigende presentatie is Margreet waardevol voor de Eerste Kamerfractie. Margreet is een generalistische jurist met een ruime en ook breed inhoudelijke ervaring, en tegelijkertijd beschikt zij over specialistische kennis op het gebied van Justitie en Emancipatie. Binnen GroenLinks heeft Margreet op verschillende niveaus bestuursfuncties vervuld. Als raadslid in het stadsdeel Amsterdam Westerpark/West heeft zij een groot gezag door haar constante kwaliteit en inhoudelijk sterke inbreng. Margreet wordt gedreven door de wil bij te dragen aan een rechtvaardiger wereld. Zij wil haar analytische vaardigheden voor GroenLinks inzetten om binnen en buiten de Eerste Kamer de theorie van wetgeving en beleid met de praktijk van de maatschappelijke werkelijkheid te verbinden. Wij dragen Margreet de Boer graag voor voor blok 2 en vinden haar een aanwinst voor de fractie.

Zie hier het volledige advies van de commissie.

Ik ben erg blij met dit advies, en heb enorm veel zin om daadwerkelijk in de Eerste Kamer aan de slag te gaan. Daarvoor is het nog wel nodig dat het GroenLinks congres van 5 februari me ook daadwerkelijk op een verkiesbare plek zet, en dat GroenLinks bij de verkiezingen voor de provinciale staten voldoende stemmen krijgt.

Voor de congreskrant schreef ik het volgende over mezelf:

Dit ben ik:
Jurist, criminoloog, partner, moeder, gezelschapmens. Ruim 10 jaar gewerkt als sociaal advocaat. Daarna onderzoeker, beleidsanalist en directeur bij het Clara Wichmann Instituut. Nu mijn eigen bureau: Projects on Women's Rights.
Binnen GroenLinks ben ik onder meer actief als raadslid in Amsterdam-West en in het FemNet.
Daarom wil ik in de Eerste Kamer
Graag wil ik actief bijdragen aan een rechtvaardiger maatschappij. Een samenleving die niet gebouwd is op angst en wantrouwen, maar waarin solidariteit weer belangrijk is. Ik wil sterk positie kiezen voor een wereld waar iedereen het leven kan leiden dat hij of zij wil. Daarom zijn emancipatie en diversiteit kernwaarden in mijn handelen.
Wat ik kan en wat ik wil:
Bij het beoordelen van wetgeving houdt de Eerste Kamer houdt zich niet alleen bezig met de vraag: willen we dit? Maar ook met de vragen: mag het, kan het en werkt het?
Deze politieke én juridische vragen kan ik goed met elkaar verbinden. Ik heb ruime ervaring met het beoordelen van effecten van wetgeving en met het toetsen van wetgeving aan onder meer internationale verdragen. Mijn inzet is dat GroenLinks zich in de Eerste Kamer profileert als de partij die consequent aandacht vraagt voor de naleving van internationale (mensenrechten) verdragen, met grote aandacht voor emancipatie, diversiteit en zelfbeschikking en voor de effecten op natuur en milieu.
Als lid van de Eerste Kamer wil ik midden in partij en samenleving staan. En dus vooral buiten het Binnenhof op zoek gaan naar expertise bij deskundigen, werkgroepen en de lokale werkelijkheid.

Zoals gezegd: er moet nog wel wat gebeuren voor ik in de Eerste Kamer zit. Om te beginnen op het GroenLinks congres. Vandaar dat ik alle GroenLinks leden oproep om zich voor 4 januari a.s. aan te melden voor het congres (alleen dan heb je stemrecht), en mij op het congres op een mooie plek op de lijst te kiezen. Aanmelden kan via de volgende link: http://congres.groenlinks.nl/aanmelden

Diervriendelijk vlees bestaat niet

Maar een diervriendelijker veehouderij wel.
Ik ben blij met het besluit van Albert Heijn om alleen nog varkensvlees met minimaal 1 ster van de Dierenbescherming te verkopen (zie hier een kort bericht in De Volkskrant van vorige week; langere artikel van vandaag staat niet online). Het is natuurlijk niet ideaal, maar het is een begin.
En het stimuleert mij in ieder geval om geen genoegen meer te nemen met maar 1 ster, zoals ik nu nog wel eens doe, want we willen de lat natuurlijk steeds een stukje hoger leggen. Om AH en de vleesindustrie te stimuleren nog diervriendelijker vee te gaan houden. En misschien stiekem ook wel een beetje om het toch net iets 'beter' te doen dan gewoon maar iedereen die bij AH koopt.

Huwelijkse voorwaarden: de praktijk is zo modern nog niet

Vorige week deed een aantal partijen, waarondeer GroenLinks, het voorstel om voortaan huwelijkse voorwaarden als standaard te nemen voor het huwelijksvermogensregime, in plaats van de gemeenschap van goederen.
Principieel ben ik het hiermee van harte eens.
Wel moet er aandacht besteed worden aan de effecten die een dergelijke maatregel in de praktijk heeft. Waar de praktijk minder modern is dan de ideale wereld, mag het nastreven van onze idealen niet ten koste gaan van vrouwen die zich in een achtergestelde positie bevinden!
Zie ook de opinie van E-Quality, met daarin de terechte opmerking: de praktijk is zo modern nog niet.

Wind en dolfijnen

Dinsdag 16 november
De laatste overtocht, van Tortuga naar Isla de Margarita, was ongeveer zoals we de hele reis hadden verwacht: veel wind, en bijna pal tegen. Omdat we geen hardcore zeilers zijn, en 15 uur varen op een dag wel mooi vinden, hebben we de etappe afgelegd op motor en zeil samen. Daarmee konden we heel scherp aan de wind een snelheid van ongeveer 5 knopen bereiken. Hadden we het helemaal op zeil gedaan dan hadden we minder scherp kunnen varen (en hadden we dus moeten kruisen) en een snelheid van hooguit 3 knopen kunnen halen; lees minimaal 30 uur achter elkaar onderweg. Nou, 15 uur achter elkaar golf op/golf af is wel genoeg. Mooi om het een dag mee te maken, maar toch ook erg blij dat we niet de hele reis deze wind (kracht en richting) hadden.
Onderweg is wel de nog openstaande wens voor de reis in vervulling gegaan (zij het voor heel even): gedurende een minuut of vijf werden we vergezeld door een groepje (kleine) dolfijnen, die om het schip heen dartelden, wat sprongetjes maakten, en toen weer verder zwommen de andere kant op.

Nachtzeilen

Isla La Tortuga, maandag 15 november half 10 in de ochtend.
Vannacht hebben we de 'grote oversteek' gemaakt; van Los Roques naar Isla La Tortuga. Een stuk van 85 mijl Caribische zee, zonder land. Zeker 15 uur varen. En wanneer je - in verband met ondiepten bij de ankerplaatsen- zowel bij licht wilt vertrekken als bij licht wilt aankomen betekent dat dus 's nachts varen. Gistermiddag om 16 uur vertrokken we; de grote lege zee op. Na twee uur varen ging de zon onder, en werd het nacht. De eerste helft van de nacht werden we nog bijgelicht door de maan (prachtig over het water); daarna moesten we met de sterren doen, en met het hier altijd aanwezige weerlichten ergens aan de horizon. Het is heel apart, zeilen door de nacht op een lege zee. De horizon blijft steeds net zichtbaar, maar verder is het een grote donkerte waar je op hoop van zegen doorheen gaat. Waarbij je er van uit gaat dat alle bootjes lichtjes hebben (het aantal bootjes vannacht beperkte zich overigens tot drie gedurende de hele nacht, en dan nog heel ver weg), en waarbij je maar moet hopen dat er geen boomstammen, scheepskisten of zeecontainers in de zee drijven. Maar eerlijk gezegd viel het me alles mee; het was niet eng. Dat het ook 's nachts lekker warm blijft hier helpt daar wel bij natuurlijk. En dat het niet al te hard waaide. Windkracht 3 a 4. Schuin tegen; we hebben ongeveer de helft van de nacht met motor en grootzeil gevaren, en de helft van de nacht gezeild (dus zonder motor). Om acht uur vanochtend gingen we hier voor anker; 16 uur varen dus; we zijn erg tevreden. Ik heb nog wel redelijk geslapen vannacht (van 21 tot 24 en van 5 tot 7); de beide mannen hebben niet meer dan drie uur slaap gehad denk ik. Vandaag dus een luierdag met een beetje bijslapen; boekjes lezen; foto's op de computer zetten.
En misschien even naar de kust zwemmen. Er staan hier een aantal hutten en tentjes; ik denk dat vissers deze plek gebruiken om tijdens hun vistochten te overnachten, en na een aantal dagen vissen weer naar huis gaan. Echt bewoond is Tortuga volgens mij niet.
Morgen varen we dan naar Isla Margerita, en zit ons avontuur er al weer bijna op. Dankzij het uitzonderlijk vriendelijke weer (geen windkracht 6 maar 3 a 4) viel de avontuurlijkheid overigens wel mee; maar een hele ervaring is het wel. En een prachtige vakantie.

Bodemschatten

Zondag 14 november
Zoals overal ook bij onze laatste ligplaats in Los Roques gesnorkeld. Veel was er niet te zien; geen koraal, en vooral veel zand op de bodem. Met wat kleine visjes (waaronder hele mooie witte). Ook op de bodem: enorme schelpen. Ik heb er een paar opgedoken en gefotografeerd. Daarna weer in zee gegooid; ik heb begrepen dat je uit het Caribisch gebied geen schelpen als souvenir mee mag nemen. Bovendien zaten de schelpdieren er nog in (wat overigens wel suggestieve plaatjes oplevert).


Ook gespot: twee prachtige grote zeesterren. Allebei met vijf punten. Een was geelbruin met een zwarte net/webachtige tekening; de ander was ook geelbruin, maar dan met allemaal knobbeltjes. De zeesterren heb ik niet opgedoken om te fotograferen. In de eerste plaats lagen ze iets dieper dan de schelpen; maar vooral durfde ik het niet aan om met mijn blote handen zeesterren op te pakken. Je weet nooit wat voor enge stekeligheden en/of giftigheden ze hebben. Ik zal proberen op het internet het goede plaatje erbij te zoeken.

Plaatje van internet; een betere kon ik niet vinden. Zoiets was het, alleen dan met zwarte tekening ipv rood

Gran Roque

Zaterdag 13 november (2)
En dan zomaar ineens een bewoond eiland. Met een klein leuk plaatsje. Alleen zandpaden; behalve de vrachtauto die het vuilnis ophaalt geen auto's, veel bootjes, een airstrip waar de toeristen die komen zeilen of vissen aankomen (waarbij de vliegtuigjes ongeveer tussen de masten van de boten door landen), en prachtig gekleurde huizen en idyllische straatjes. Op een terras op het strand heerlijk vis gegeten, met koude witte wijn. Helaas was de koffiemachine kapot; een echte cappuccino zat er dus niet in.
Inmiddels zaterdagochtend.
Ik ga maar eens een kopje oploskoffie maken.
En dan gaan we zo het dorp nog even in om een paar boodschappen te doen (vooral brood), voordat we vanmiddag weer verder gaan varen.
Morgen gaan we de grote oversteek naar Tortuga maken: de hele nacht doorvaren. Om bij licht te vertrekken en bij licht aan te komen vertrekken we dan in de middag, en hopen we de volgende ochtend bij Tortuga aan te komen. Spannend.

Muggen, pelikanen en groene meeuwen

Zaterdag 13 november
Terwijl ik van de agenda in mijn telefoon een signaal krijg dat ik, zoals elke zaterdag, moet schaatsen, zit ik in mijn zomerjurkje buiten aan boord van ons bootje voor de kust van Gran Roque. De baren zijn wat woelig hier; vannacht was het nog erger; behoorlijke onweersbuien. Maar inmiddels is het weer droog, zij het bewolkt. Wat eigenlijk wel lekker is, want met voortdurend zon weet je op een boot met slechts een klein afdakje tegen de zon af en toe niet waar je het zoeken moet. Afgelopen twee dagen hebben we heerlijk gezeild tussen de eilanden van Los Roques. Het had wel wat weg van zeilen op de Friese meren: donkergrijs water, en aan alle kanten plukjes land/bomen aan de horizon. Maar dan warm.
Heel veel bijzondere dieren hebben we nog niet gezien. Het wachten is nog op de dolfijnen; het lijkt me echt fantastisch om die rond de boot te zien zwemmen. Schildpadden hebben we al wel gezien. En heel veel pelikanen. Een genot om naar te kijken. Als ze in een groepje zitten te zitten, maar vooral als ze op visvangst zijn. Ze vliegen dan laag over het water. Als ze een vis spotten gaan ze iets hoger vliegen, en storten zich dan op een hoogst onelegante wijze naar beneden, waarbij ze verfrommeld en met een grote plons in het water terecht komen. Het ziet er onhandig uit, maar het zal wel effectief zijn om vissen te vangen.
Een andere diersoort die we tot nu toe veel zijn tegengekomen is de mug. Groot en klein, dik en dun, maar met als gemeenschappelijk kenmerk dat ze doorgaans met heel veel zijn, en gemeen prikken. Hier bij Gran Roque zitten ze gelukkig niet, maar de vorige twee eilandjes waar we lagen waren er van vergeven. Het weerhield mij er gisteren zelfs van om een rondje over het eiland te lopen; zodra ik vanuit de zee aan land klom zaten er direct tientalolen beesten op me. Snel een paar foto's genomen (met in een tonnetje mee aan land genomen telefoon), en toen snel de ze weer in gedoken. We zien allemaal inmiddels uit alsof we de mazelen hebben.
De meest bijzondere dieren die ik tot nu toe gezien heb zijn groene meeuwen. Althans die dacht ik even te zien toe we hier gisteren aan kwamen. Maar het bleken gewone witte meeuwen te zijn, die als ze boven het turquoise water vliegen groen lijken door de weerspiegeling van het water.

Woensdag 10 november, Los Roques

Inmiddels zijn we alweer een paar dagen aan het varen. Veel relaxter dan verwacht; want het waait minder hard dan normaal, en dan hadden we de wind die er was ook nog grotendeels mee. Echt vakantie dus. Inmiddels hebben we drie vaardagen en twee klus/rommeldagen achter de rug. Na Curaçao was Bonaire de eerste stop. Daar moest nog wat aan de boot geklust worden (touwtje, oogje) en hebben we een poging gedaan de koelkast gerepareerd te krijgen. Tevergeefs, zodat we nu koelkastloos in de subtropen zitten. Wat eigenlijk prima gaat; rode wijn is ook heel lekker en hoeft niet gekoeld te worden, en met blikjes en potjes komen we een heel eind.
Het varen is erg lekker. Een eindeloze zee, soms blauw, soms donker; meestal met lange grote golven (oceaandeining), soms met rimpelingen, soms olieglad. We varen veel met de motor (vandaag bijvoorbeeld was er te weinig wind om te zeilen), maar hebben ook al lekker gezeild.
En de eerste onbewoonde eilanden hebben we ook al gehad. Vannacht lagen we bij Sova Ventas, een verzameling van kleine eilandjes, waarvan een aantal type zand met palmboom, en een aantal met mangrovebos. We hebben geankerd in de Mangrove-baai. Het was wel een avontuur om daar te komen: tussen de klippen en ondiepten door.
Nu liggen we bij een van de eilanden van Los Roques, dat er mogelijk nog idyllischer uitziet. We kwamen tegen zonsondergang aan: oranje wolkenluchten, vuurtoren, wit zand, palmbomen.
En nu is het weer donker. Wat niet donker is: een echt overweldigende sterrenhemel, met een kleine maansikkel die al onwaarschijnlijk veel licht geeft.
En we vermaken ons goed. Boekje lezen, babbelen, af en toe gesprekken die ergens over gaan (politiek, de ontevredenheid van de Nederlanders, familiegeschiedenis). En het gaat me goed af, die rust, en het loslaten van de onrust van werk en raadswerk waar ik vorige week nog midden in zat.
Komende dagen zeilen we nog een paar dagen rond op Los Roques. Daarna maken we een grote oversteek. Wordt het misschien toch nog spannend.

Verjaardag in Caracas

Deze verjaardag had ik me toch anders voorgesteld. Eind van de ochtend aankomen op Schiphol, waar man en kinderen me op staan te wachten; rest van de zondag lekker thuis, vertellen over mijn reis, genieten van het weer samen zijn. Zoiets.
In plaats daarvan zit ik nu in de lobby van hotel Tamanaco in Caracas. Niets mis met deze lobby (er wordt momenteel zelfs een bruidspaar gefotografeerd), maar ik wil er niet zijn. Ik wil naar huis.
Afgelopen etmaal was een aaneenschakeling van gedoe. Vliegtuig vertraagd, vliegtuig zou mogelijk niet gaan; omgeboekt naar ander vliegtuig; vliegtuig in; vliegtuig kapot; vliegtuig weer uit; hangen op vliegveld; toch naar hotel; paar uur slapen; luxe ontbijt (dat dan weer wel); hangen in lobby in afwachting van vervoer naar vliegveld.
En inmiddels weten we nog niets over hoe en wanneer we alsnog naar huis kunnen.
En als klap op de vuurpijl zie ik net op de website van Al Italia dat het vliegtuig waar we oorspronkelijk mee hadden zullen vliegen gisteravond alsnog is vertrokken. Weliswaar met een vertraging van 5 uur, maar het is in Europa. Voldoende ingrediënten voor een slecht humeur. Maar ik probeer mij een berustende houding aan te meten. En me toch een beetje jarig te voelen. Alle felicitaties via SMS; mail, twitter en facebook helpen daar wel bij.
En in het kader van het zien van lichtpuntjes: in deze hotellobby is wel WIFI. Ik kan dus de stukjes die ik tijdens de reis heb getypt online gaan zetten, met wat foto's erbij. Ga ik zo doen; te beginnen met het oudste stukje.

Curacao, zaterdagochtend

- bericht geplaatst op zondagochtend-

Zaterdagochtend kwart voor tien. Ik zit op de veranda, met uitzicht over groen, bloemen en een vrijwel golfloze Caribische zee. In die zee heb ik vanochtend al gezwommen, en (met mijn duikbril op sterkte, een echte aanrader voor de brildragers onder ons) al de meest prachtige vissen gezien. Van die lange, prik-achtige; grote zwarte met een blauw randje, geel/wit gestreepte en uitziende pyramidevormige vissen met slangachtig gevlekte schubben. En dan nog allerlei klein en/of wat minder gekleurd spul. Wim is boodschappen doen. Vanmiddag gaan we de laatste klusjes aan de boot doen, en morgenochtend gaan we varen. Dankzij orkaan Thomas die vorige week een eindje verder voorbij trok is het Westenwind. Zeer uitzonderlijk hier. Het betekent dat we met windje mee naar Bonaire kunnen varen. Morgen begint het avontuur dus echt. Maar voorlopig is het alvast genieten van zon en zee. Ik voel me erg verwend. Thuis is iedereen hard aan het werk, terwijl het waarschijnlijk koud en nat is. Ik kreeg vanochtend om 8 uur (13 uur Nederlandse tijd) van mijn telefoon een melding dat ik moet schaatsen. Maar ik houd het voorlopig maar even op zwemmen.

Handen af van de kinderopvang

Vanochtend heeft de fractie van GroenLinks Amsterdam West bij twee kinderdagverblijven handtekeningen opgehaald in het kader van de actie Handen af van de Kinderopvang. Ook Tweede Kamerlid Liesbeth van Tongeren was hierbij aanwezig. De actie werd erg goed ontvangen, zowel door de ouders die hun kinderen naar de creche brachten, als door de leidsters van de kinderdagverblijven. Hieronder een aantal foto's.
Wie ook wil tekenen, kan nog tot 5 november terecht op www.groenlinks.nl/kinderopvang

Alleen thuis

Mijn man is een weekend weg met zijn voetbalvrienden, en zojuist heb ik de kinderen op de trein gezet naar Utrecht, waar ze met tante Heleen naar de musical gaan. Ik ben dus alleen thuis.
Nu kan ik heel goed tegen alleen zijn. Ik heb het ook nodig; ik kan er chagrijnig van worden wanneer ik voortdurend sociaal moet zijn. Als ik af en toe een uur alleen een boekje kan lezen, een wandeling kan maken of een stukje door het park kan rennen, ben ik daarna weer veel gezelliger. En ik vind het niet voor niets erg prettig om mijn eigen baas te zijn, en vaak alleen te werken.
En ik ben natuurlijk ook wel eens alleen thuis, vaak een uurtje tussendoor. Dan heb ik een half uurtje om de krant te lezen; of kan ik rustig even werken.
Maar een hele middag in het weekend alleen; dat is lang geleden.
En ik geloof dat ik het een beetje ontwend ben, alleen weekend houden. Maar ik ga het proberen: een middagje rommelen. Klassieke muziek draaien zonder dat ik na 10 minuten de vraag krijg of het weer af mag, boekje lezen, blogje schrijven. Misschien even naar buiten. En vast ook wel opruimen en stofzuigen.

Handen af van de kinderopvang!

.

De werkgroep

Ongeveer vanaf het moment dat ik advocaat werd (ja kinderen, dat was in 1989) ben ik lid van de werkgroep seksueel geweld. Een werkgroep van oorspronkelijk alleen en later vooral vrouwelijke advocaten die slachtoffers van seksueel geweld bijstaan, en van wat andere geïnteresseerden. Ondanks alle wisselingen in de organisatie waar de werkgroep een werkgroep van is (achtereenvolgend de landelijke werkgroep vrouw en recht, het Clara Wichmann Instituut en nu de Vereniging voor Vrouw en Recht) draait de werkgroep gewoon door; iedere tweede dinsdag van de maand, van zes tot acht. Met uitwisseling van alle nieuwtjes op het gebied van wetgeving en jurisprudentie, casusbespreking en af en toe een actie richting wetgever, rechtsprekers of instanties zoals de raad voor rechtsbijstand.
Toen ik in 2002 stopte met mijn advocatenpraktijk bleef ik vanuit mijn functie bij het Clara Wichmann Instituut actief lid (zelfs coördinator) van de werkgroep.
Pas in 2006, toen ik op lokaal niveau politiek actief werd, en vrijwel iedere dinsdag moest vergaderen, kwam de klad er in. Sindsdien heb ik weinig werkgroepbijeenkomsten meer bezocht,
Maar vanavond was ik er weer. En gelukkig is er weinig veranderd. Zelfs de helft van de aanwezigen kende ik nog. Nu was ik er vanavond met een doel (ik ga de bestaande jurisprudentiebundel over schadevergoeding na seksueel geweld updaten, en heb daar input van de werkgroepleden voor nodig), maar buiten dat vind ik het weer bijzonder inspirerend. Het is goed om signalen vanuit de praktijk te horen (van officieren van justitie die vorderingen benadeelde partij torpederen tot Oost-Europese 'bruiden' die worden uitgebuit en mishandeld, en het gebrek aan aandacht voor huiselijk geweld bij familierechters), om samen te brainstormen over de meest effectieve manier om de gebrekkige rechtsbijstand aan slachtoffers op de kaart te zetten, of over een manier om de uitsluiting van schade ten gevolge van seksueel misbruik door verzekeringsmaatschappijen aan te pakken.
Ik krijg bijna zin om weer advocaat te worden.
Maar in ieder geval veel zin om weer zo vaak mogelijk werkgroepbijeenkomsten bij te wonen. Hoewel ik nog steeds erg weinig kan op dinsdag......

GroenLinks stelt vragen over agressie tegen homo's in Amsterdam-West

Ook de GroenLinks-fractie Amsterdam-West is geschokt door het bericht dat in een straat in Amsterdam West zeker drie homostellen verbaal en fysiek zijn lastig gevallen en bedreigd. GroenLinks waardeert het dat het stadsdeelbestuur de betrokkenen direct heeft uitgenodigd voor een gesprek op het stadsdeelkantoor, en dat het stadsdeel het actieplan discriminatie dat al in de maak was nu versneld gaat invoeren. GroenLinks wil graag een goed beeld krijgen van wat er speelt rond homo-discriminatie in het stadsdeel. De fractie wil ook graag weten wat er precies in het actieplan komt te staan. Daarbij vindt GroenLinks het van belang dat (belangen)organisaties van groepen die vaak te maken krijgen met discriminatie bij het opstellen en uitvoeren van het plan worden betrokken.
Namens de fractie heb ik daarom de volgende schriftelijke vragen aan het Dagelijks Bestuur (college van het stadsdeel)gesteld:

1. Hebben het stadsdeel, de politie of instellingen voordat de zaak in de publiciteit kwam eerder signalen ontvangen van de discriminatie van homo’s en lesbiennes in deze straat? Zo ja, wat is er met deze signalen gedaan? Uit de berichtgeving blijkt dat in ieder geval een van de betrokkenen een aantal malen contact heeft gehad met de politie. Kunt u dit bevestigen? Zo ja, wat is er naar aanleiding van deze meldingen ondernomen?

2. Welke maatregelen zijn er getroffen naar aanleiding van de incidenten zoals door AT5 op 14 juli gemeld, zowel richting slachtoffers, richting plegers als richting de buurt?

3. Kunt u in zijn algemeenheid iets zeggen over de aard en omvang van agressie tegen homoseksuelen in Amsterdam-West? Waar kunnen mensen incidenten melden? Is er een toe- of afname van het aantal meldingen?

4. Klopt het dat een actieplan discriminatie reeds in de maak is, zoals het bericht in AT5 stelt? Zo ja, kunt u de raad informeren omtrent de doelen, reikwijdte en maatregelen van dit actieplan?

5. Bent u het met ons eens dat het van belang is dat (belangen)organisaties van groepen die regelmatig te maken hebben met discriminatie geraadpleegd worden over de inhoud van een actieplan discriminatie, en worden betrokken bij de uitvoering ervan? Zo nee, waarom niet? Zo ja, om welke organisaties gaat het, en welke stappen heeft u reeds gezet en gaat u nog zetten om hun betrokkenheid te waarborgen?

6. Bent u het met ons eens dat het van belang is dat ook de stadsdeelraad kaders kan stellen voor het actieplan discriminatie? Zo nee, waarom niet? Zo ja, wanneer kunnen wij de bespreking van het actieplan tegemoet zien?

De KNVB als wetgever; dan maar geen WK

Al weken erger ik mij mateloos aan arrogantie waarmee de KNVB onze wetgeving en de manier waarop die tot stand komt volledig aan zijn laars lapt bij het meedingen naar het WK 2018. En aan het gebrek aan kritische opmerkingen hierover in de media. En aan de grenzeloze arrogantie van de FIFA die zich werkelijk boven alle wetgeving die voor gewone stervelingen geldt verheven voelt.

Het begon al met de rel rond de Bavaria-jurkjes en de dames die in verband daarmee in een Zuid-Afrikaanse cel waren beland. Bleek dat in Zuid-Afrika niet alleen regels over commerciële monopolieposities binnen het stadion waren gemaakt (okay), maar dat de strafwet speciaal voor het WK was aangepast en dat het handelen in strijd met deze regels een strafbaar feit was geworden. Toen dit in het nieuws kwam was ik met een aantal vrienden zeilen. Tijdens de discussie hierover stelde ik iedereen nog gerust: in Nederland kan dat niet zomaar; daarvoor is wetgeving nodig, en daar gaan Tweede en Eerste Kamer over, met een toets door de Raad van State, dus zulke gelegenheidswetgeving zal er hier niet komen. Maar wat lezen we de volgende ochtend in de krant: de KNVB verzekert de FIFA dat de Nederlandse wetgeving zodanig aangepast zal worden dat hier dezelfde regels gaan gelden als nu in Zuid-Afrka. Hoe kan de KNVB dit beloven? Kunnen zij bepalen wat Tweede Kamer, Eerste Kamer en Raad van State gaan doen?

Het werd even stil, en het punt ontglipte uit mijn aandacht.

Totdat ik gister en vandaag nieuwe berichten las over het bod wat Nederland heeft gedaan om het WK 2018 binnen te krijgen.
De FIFA en al haar medewerkers hoeven geen BTW te betalen over alles wat ze hier in Nederland kopen. Hoezo? Welke uitzonderingsbepaling in de wet op de omzetbelasting is hiervoor van toepassing? Of staan KNVB en FIFA boven de wet?
Voor de baas van de FIFA wordt een rijbaan vrijgehouden als hij van het ene stadion naar het andere moet reizen. Op welke basis gebeurt dit? Voor zover ik weet worden dit soort maatregelen alleen genomen voor de koningin en andere staatshoofden. Is de baas van de FIFA soms een staatshoofd? Grenzeloze arrogantie.

In het artikel in de Volkskrant van vandaag staat dat uit het Bidbook blijkt "dat Nederland er alles voor over heeft om het de wereldvoetbalbond naar de zin te maken. Zo heeft de organisatie diverse wetswijzigingen en maatregelen toegezegd, die zeer ingrijpend zijn voor de openbare orde. De Tweede Kamer steunde eerder het uitbrengen van een bod, maar is tot nu toe niet op de hoogte gesteld van wat er de FIFA is beloofd".
En dan breekt dus mijn klomp. Wel wetswijzigingen beloven, maar niet degene die daarover gaat - de Tweede Kamer - informeren.
Ik mag toch hopen dat onze wetgever korte metten maakt met de arrogantie van de KNVB en de FIFA.
Dan maar geen WK in 2018; onze rechtsstatelijke principes zijn belangrijker.

Het einde van een tijdperk

Met een hoofdrol in de eindmusical 'De meester slaat terug' nam mijn jongste zoon vorige week afscheid van de basisschool. Tijdens de daarop volgende disco konden de ouders buiten op het plein nog even met elkaar, en met de meesters en juffen kletsen. Toch vreemd om je te realiseren dat hiermee het tijdperk basisschool voorgoed is afgesloten, en dat je al die mensen dus misschien nooit meer spreekt. Maar gelukkig is de school echt om de hoek, en komen we dus regelmatig leerkrachten tegen (ik op weg naar de bakker, zij voor onze deur parkerend bijvoorbeeld). En van de juf van M. hebben we de uitnodiging om nog eens te komen eten.
En het voordeel van een buurtschool is dat wij de ouders, en M. de kinderen ook nog overal blijven tegenkomen.
Maar goed, het blijft een stap. Geen kinderen meer op de basisschool, maar twee pubers op de middelbare.

Hekken weg? Volkstuinen 2

Tijdens het gesprek met de mensen van de volkstuinen (zie vorige blog) kwamen we ook te spreken over hoe de volkstuinen wat meer toegankelijk zouden kunnen worden voor andere buurtbewoners. Want het is toch zonde dat niet meer mensen van zo’n prachtig stuk groen kunnen genieten. Het bleek dat er al veel gebeurt aan het verbinden van de volkstuinen met de buurt, o.a. door projecten met scholen. De volkstuinverenginingen willen best nadenken over het meer open stellen van de tuinen, mits de veiligheid (spelende kinderen, en de huisjes zijn extreem inbraakgevoelig) en de rust op de complexen zijn verzekerd.
De mensen met wie ik sprak merkten op dat er in nota’s vaak van veronderstelde gesloten en naar binnen gerichte volkstuinverenigingen wordt gerept, maar dat er maar weinig met de verenigingen wordt gesproken over hoe dingen anders zouden kunnen. Dat lijkt me geen goede zaak.
Aan de andere kant maken de verenigingen te weinig zichtbaar dat ze niet alleen bezig zijn met groen en met zichzelf, maar ook een sociale functie in de buurt hebben. Als plek waar mensen in een participatietraject aan de slag zijn, als samenwerkingspartner in natuureducatie, en als vrijwilligersorganisatie met veel actieve leden, ook uit de buurt.
Wat mij betreft gaan we de volkstuinverenigingen veel beter betrekken bij het stadsdeel, zowel waar het gaat om het ‘groen’ als waar het gaat om het sociale aspect.
Onze GroenLinks-stadsdeelwethouders Dirk de Jager (groen) en Hetty Welschen (welzijn) reageerdenalvast positief op mijn suggestie hierover het gesprek aan te gaan.
Ik zal het blijven volgen, en waar mogelijk ook zelf initiatieven nemen. Iedereen die goede ideeen heeft: ik hoor ze graag!

Een klein streepje met grote gevolgen - Volkstuinen 1

In de ontwerp-structuurvisie voor Amsterdam staat een klein streepje dat de gemoederen in en rond de Volkstuinencomplexen bij het Westerpark hoog heeft doen oplopen. Het streepje staat voor een mogelijke doortrekking van de Bos en Lommerweg naar het Westelijk Havengebied, dwars door het volkstuinencomplex, en daarmee dwars door de Brettenzone, de ‘groene scheg’ die loopt van de Haarlemmerpoort tot aan Spaarnwoude.
Net als de volkstuinders is ook GroenLinks West niet blij met plannen voor een dergelijke weg. Niet voor niets hebben we immers in ons verkiezingsprogramma staan dat de Brettenzone verder ontwikkeld moet worden als ecologisch gebied. Een weg die dit gebied doorsnijdt past daar op geen enkele manier in.
Als woordvoerder binnen de fractie voor het Westerpark en de Brettenzone heb ik de afgelopen tijd de nodige gesprekken gevoerd over de plannen, en de bezwaren daartegen. Met de GroenLinks fractie en de wethouder in de Centrale Stad (die nemen uiteindelijk de beslissing) en met vertegenwoordigers van de actiegroep Red Groenzone Westerpark / Westerpark4all.
Tijdens de raadsvergadering van 22 juni heb ik vragen gesteld aan het Dagelijks Bestuur van Stadsdeel West, dat daarop heeft geantwoord namens aan de Centrale Stad te zullen laten weten dat stadsdeel West tegen de weg door het volkstuinencomplex is. Deze zienswijze is als het goed is dinsdag jl. vastgesteld. Zie ook de site van GL Amsterdam West.
Ik heb goede hoop dat de weg er niet gaat komen, en dat er andere oplossingen gevonden kunnen worden voor de nodige ontsluiting van nieuwe woonwijken in het havengebied. Ik hoop dat we het kleine streepje snel kunnen weggummen.
ndaag nog niet maar als het

Gelukkig is het nog niet zover: als Oranje verliest slaat papa ons

Op zaterdag 12 juni is de campagne ‘Zet huiselijk geweld buiten spel’ gestart. In de periode van 12 juni tot en met 31 juli staan gigaboards langs de hoofdsnelwegen in Nederland om aandacht te vragen voor huiselijk geweld: “Als Oranje verliest, slaat papa ons. Gezellig zo’n WK …” “Zet huiselijk geweld buitenspel”

De campagne ‘Zet huiselijk geweld buitenspel’ loopt tijdens het Wereldkampioenschap Voetbal. De vrouwenopvang instellingen van de Federatie Opvang willen met deze campagne juist tijdens het WK aandacht vragen voor huiselijk geweld. Want dat voetbal mensen samenbrengt en verbroedert, is bekend. Dat voetbal en geweld niet samengaan; daar zijn we het ook allemaal over eens. Dit geldt ook voor sport en huiselijk geweld. Maar dat huiselijk geweld een groot probleem is dat zelfs verergert tijdens belangrijke sportevenementen als een WK, is minder bekend. De vrouwenopvang wil daarom juist in deze periode mensen aan het denken zetten.

meer info over de campagne: www.opvang.nl

GroenLinks Amsterdam West zoekt fractiemedewerker

De deelraadsfractie van GroenLinks Amsterdam West bestaat uit zeven raadsleden en vijf duoraadsleden die zich vol enthousiasme en energie inzetten voor een duurzaam, sociaal en divers Amsterdam West. Wij zoeken met ingang van 1 september 2010 een

FRACTIEMEDEWERKER (m/v)

die de fractieleden maximale ondersteuning biedt in het uitvoeren van hun werkzaamheden. Wij bieden een functie voor 16 uur per week (met mogelijke uitbreiding tot 20 uur per week).

Lees meer op http://amsterdamwest.groenlinks.nl/node/50611

GroenLinkse emancipatiestandpunten

Naast de emancipatie-flyer waar ik gisteren op wees, heeft FemNet ook een overzicht gemaakt van alle emancipatiepunten uit het verkiezingsprogramma. Dat document vind je hier (klik op GroenLinks kiest voor emancipatie)

GroenLinks kiest voor Emancipatie

In het verkiezingsprogramma van GroenLinks is een groot aantal punten opgenomen om de positie van vrouwen in onze samenleving te verbeteren. Emancipatie en diversiteit zijn belangrijke speerpunten van GroenLinks. FemNet heeft de belangrijkste punten uit het verkiezingsprogramma op dit terrein op een rijtje gezet in een flyer. Print hem uit en verspreid hem op de vrouwenbijeenkomsten bij jou in de buurt!

Waarom GroenLinks vóór de Singelgrachtgarage is

Op 9 juni stemmen de inwoners van Amsterdam West niet alleen voor de Tweede Kamer, maar ook over het besluit om een parkeergarage aan te leggen, ter hoogte van het Marnixbad. GroenLinks is een groot voorstander van dit soort buurtgarages, omdat de nieuwe parkeerplekken in de garage gebruikt worden om parkeerplekken om straat te vervangen voor bredere stoepen, meer groen en nieuwe speelplekken voor kinderen.

Verbetering openbare ruimte en leefbaarheid
De Singelgrachtgarage is een project van twee stadsdelen: Centrum en West. De garage wordt gebouwd onder de Singelgracht naast het Marnixbad, tussen de brug bij het Marnixplein en het Tweede Marnixplantsoen. De garage krijgt 800 parkeerplaatsen, waarvan 80% voor vergunninghouders. Er zijn 400 plaatsen voor Centrum en 400 voor West.

In West willen we met deze garage 400 bovengrondse parkeerplaatsen vervangen door 400 ondergrondse. Het aantal parkeerplaatsen blijft gelijk, met als resultaat minder auto’s op straat. De 4500 vierkante meter die zo vrijkomt wordt gebruikt voor bredere stoepen, meer groen en speeltoestellen. In andere buurten in West, zoals de Staatsliedenbuurt en de Zeeheldenbuurt, kun je zien hoe dat eruitziet.

De garage is dus geen doel, maar een middel om in twee buurten – de Jordaan en de Frederik Hendrikbuurt – de openbare ruimte te kunnen verbeteren, het zoekverkeer in de woonbuurten te verminderen, en de bereikbaarheid te behouden. Bovendien draagt deze garage bij aan het autoluwer maken van het centrum.

Gezichtbepalende bomen blijven
De in- en uitgang van de garage is gepland in het Frederik Hendrikplantsoen, ter hoogte van het Cartesius Lyceum. Juist door de ingang hier te plannen, kan het overgrote deel van de grote bomen blijven staan. In totaal worden 14 bomen vervangen. In het plantsoen 4 bomen, langs de Singelgracht aan Centrumzijde 4 en langs de Nassaukade 6 bomen. De dubbele rij bomen langs de gracht blijft. Hierdoor kan een ononderbroken wandelboulevard langs de waterkant van de Nassaukade worden gemaakt.

Buurtgarages passen in het toekomstbeeld van de levendige, duurzame en economisch bruisende stad waar mensen prettig leven en wonen en de auto op een verantwoorde manier gebruiken. Bovendien dragen dit soort garages bij aan het autoluwer maken van de binnenstad. Daarom roept GroenLinks iedereen op vóór te stemmen in het referendum.

Meer weten?
Kijk voor objectieve informatie over het referendum op de site van het stadsdeel:www.west.amsterdam.nl/referendum.

De website van de voor-campagne is www.singelgrachtgaragemarnix.nl.
De website van de tegen-campagne is www.vriendenvandesingelgracht.nl.

Ten slotte kun je veel achtergrondinformatie vinden op de projectsite van de garage op http://www.west.amsterdam.nl/projecten/parkeren/singelgrachtgarage. Hier staan alle onderzoekresultaten op die ten behoeve van dit project zijn gedaan in de afgelopen jaren. Bijvoorbeeld naar verkeersveiligheid, locatievarianten, bomen, kosten en luchtkwaliteit.

Waarom het terecht is dat Jack de Vries is afgetreden

Wat mij betreft is het terecht dat staatssecretaris Jack de Vries is afgetreden.
Niet omdat hij een buitenechtelijke relatie heeft; al had ie er tien, dat moet hij helemaal zelf weten.
Ook niet omdat hij zijn geloofwaardigheid als CDA-politicus die de family-waarden hoog in het vaandel heeft staan is verloren. Dat kan zo zijn, maar dat is aan hem zelf, het CDA en de kiezers; ik vind daar niet zoveel van.
Dat hij –terwijl hij kennis heeft van gevoelige defensie-informatie- chantabel zou zijn gaat natuurlijk niet meer op nu de relatie overal bekend is.
En dat hij gedwongen is tot aftreden vanwege de negatieve publiciteit (de reden die hij zelf aanvoert) is natuurlijk helemaal onzin: als iedere politicus die negatief in het nieuws komt aftreedt houden we niemand meer over.
Nee, wat mij betreft is het terecht dat hij is afgetreden omdat hij een seksuele relatie onderhield met een ondergeschikte. Natuurlijk is het niet verboden om verliefd te worden op een collega/ondergeschikte, en ook niet om daar een –gelijkwaardige- seksuele relatie mee aan te gaan. Maar het wordt anders wanneer je zowel de werkrelatie als de seksuele relatie laat voortbestaan, zeker wanneer er sprake is van een directe gezagsverhouding. In dat geval ligt mogelijk misbruik van de gezagsrelatie op de loer. De gezagsrelatie zou dan ingezet kunnen worden om de relatie te laten voortbestaan of juist niet, om bepaalde (seksuele) handelingen af te dwingen, om de relatie al dan niet geheim te houden. Niet voor niets kennen veel protocollen en gedragscodes ter preventie van seksuele intimidatie op de werkplek de regel dat een relatie op het werk zo spoedig mogelijk gemeld moet worden, en dat in zo’n geval – wanneer betrokkenen de relatie willen laten voortbestaan – de directe werkrelatie tussen beiden verbroken moet worden. Ik heb de specifieke bepaling via internet niet kunnen vinden, maar uit de krant (interview met vakbondsiemand) begreep ik dat defensie ook een dergelijke gedragscode kent. Wat ik wel tegenkwam: uit een groot onderzoek naar ongewenst gedrag binnen defensie in 2006 door de commissie Staal blijkt dat 75 tot 80 % van de werkers bij defensie het onderhouden van een seksuele relatie onder werktijd onacceptabel vindt.
Nu staatssecretaris de Vries een seksuele relatie onderhield met een ondergeschikte zonder deze te melden, en zonder maatregelen te nemen om de gezagsrelatie en seksuele relatie te scheiden (in tegendeel, zelfs extra gezamenlijke dienstreizen ging boeken) heeft hij in strijd gehandeld met wat van een goed leidinggevende mag worden verwacht. En dan gaat wel tellen dat je als bewindspersoon een voorbeeldfunctie hebt. En dus is het terecht dat hij is opgestapt. Maar blijft het jammer dat hij daar de verkeerde reden voor noemt.

29 mei verkiezingsdebat over migratie en integratie

26 mei filmvertoning Access to Justice

Op 26 mei wordt ook in Amsterdam de documentaire 'Access to Justice' (2009, Fatusch productions) vertoond.

Na verscheurd te zijn door twee burgeroorlogen, staat Liberia momenteel voor de grote uitdaging om geweld tegen vrouwen terug te dringen.
Deweh Gray van AFELL (The Association of Female Lawyers of Liberia) zet zich samen met anderen in voor de rechten van vrouwen en laat in de documentaire zien wat het advocatencollectief op constructieve wijze doet voor vrouwen in steden en op het platteland.

Na de filmvertoning is er een debat o.l.v. Hedy d’Ancona

Sprekers:
• Margreet de Boer, POWR Projects on Women's Rights
• Jale Simsek, publiciste o.a. eerwraak
• Teana Boston-Mammah, Scala, Expertise centrum Emancipatie

Filmtheater Kriterion
Roetersstraat 170
1018 WE Amsterdam
14:30 - 16:30 uur

Ik hoop dat ik na het zien van de ongetwijfeld aangrijpende film nog iets zinnigs kan zeggen als spreker in het panel. Ik nodig iedereen in ieder geval van harte uit om aanwezig te zijn.

Daar ben ik weer

Het is even geleden dat ik mijn laatste blog heb geschreven. In de afgelopen weken ben ik vooral druk geweest met de lokale politiek in Amsterdam-West. Die stond in deze periode in het teken van de coalitie-onderhandelingen. En omdat ik er van overtuigd ben dat het de onderhandelingen over het algemeen geen goed doet hierover tussentijds van alles naar buiten te brengen, heb ik daar niet over geschreven. Verder speelde de vorming van het Dagelijks Bestuur (stadsdeel-college), waarbij niet zozeer het persoonlijke politiek was maar het politieke persoonlijk werd (om maar in de bewoordingen van dit blog te blijven). Ook daarover is het beter niet te bloggen lijkt mij.
Inmiddels is er een coalitie van PvdA, GroenLinks en D66. Er ligt er een concept-coalitie-akkoord, de DB-kandidaten zijn bekend (voor GroenLinks Dirk de Jager en Hetty Welschen), en we zijn maandag jl. als raad geïnstalleerd. We kunnen weer echt aan de slag.
Ik ga nu eerst een paar dagen fietsen met mijn jongste zoon. Vanaf volgende week hoop ik weer met enige regelmaat te bloggen.

Jenneke de Kamer in

Ik zal zondag op het congres stemmen voor Jenneke van Pijpen op een verkiesbare plaats.
Ik ken Jenneke al vanaf mijn tijd bij de SRVU, de studentenvakbond bij de Vrije Universiteit. Daar was ze al politiek actief, en als voorzitter van de beleidsraad zeer bedreven in het werken aan heldere, breed gedragen standpunten.
In haar werk bij de vakbond heb ik Jenneke vanaf de zijlijn gevolgd. Haar inzet voor de werknemers in de zorg, haar verontwaardiging over de uitbuiting van alphahulpen en huishoudelijk personeel. Maar ook haar mondiale initiatieven voor oudedagsvoorzieningen voor oudere vrouwen in ontwikkelingslanden.
Qua gedeelde interesse wil ik ook nog even noemen dat Jenneke bestuurslid is van de Stichting Clara Wichmann Instituut (expertisecentrum vrouw en recht).
Hoewel Jenneke nog geen carrière heeft gemaakt binnen GroenLinks, heeft ze zich ook voor de partij al wel ingezet; zij het vooral op de achtergrond. ik ken haar als lid van de kandidatencommissie voor de deelraad van Westerpark.

Ik heb er alle vertrouwen in dat Jenneke een goed kamerlid zal zijn. En dat zij degene is die GroenLinks kan profileren op het thema zorg, met aandacht voor cliënten, werkers in de zorg en met een toekomstbestendige visie. Zie onder meer haar blog van vandaag.
De zorg is te kostbaar om aan de SP over te laten. Dus: stem Jenneke zondag de kamer in!

SGP mag vrouwen niet discrimineren, Vrouwenverdrag heeft rechtstreekse werking

Vanochtend was de definitieve uitspraak in de zaak van onder meer het Proefprocessenfonds Clara Wichmann tegen de Staat over het uitsluiten van vrouwen door de SGP.
En de uitspraak is volstrekt helder. Ik citeer de samenvatting die de Hoge Raad zelf geeft:

De Hoge Raad heeft beslist dat het VN-Vrouwenverdrag ‘rechtstreekse werking’ heeft. Dat betekent dat burgers, dus ook de eisende partijen, zich op de regels van dat verdrag kunnen beroepen. Dat verdrag verplicht de Staat er effectief voor te zorgen dat vrouwen volwaardig aan politieke partijen kunnen deelnemen. De Staat moet er dan ook voor zorgen dat vrouwen zich via de politieke partijen kandidaat kunnen stellen op kieslijsten. De Staat heeft daarbij in beginsel geen ruimte voor een eigen belangenafweging.

Dit wordt niet anders doordat de SGP haar standpunt baseert op haar godsdienstige overtuiging. Het grondrecht van vrijheid van godsdienst geeft haar weliswaar het recht haar standpunt uit te dragen. Maar in een democratische rechtsstaat mag aan politieke beginselen en programma’s slechts praktische uitvoering worden gegeven binnen de grenzen die wetten en verdragen daaraan stellen, ook als die beginselen godsdienstig of levensbeschouwelijk van aard zijn. Het actief en het passief kiesrecht zijn essentieel voor het democratische gehalte van de vertegenwoordigende organen. Daarom is het onaanvaardbaar dat een politieke groepering bij het samenstellen van kandidatenlijsten in strijd handelt met het grondrecht dat de kiesrechten van alle burgers waarborgt. Dat geldt ook als dit berust op een godsdienstige of levensbeschouwelijke overtuiging. Een democratische rechtsorde eist tolerantie ten opzichte van religieuze overtuigingen, maar dat belet niet dat de rechter uitspreekt dat de wijze waarop de SGP bij de kandidaatstelling haar opvattingen in praktijk brengt, niet aanvaardbaar is.

De SGP zaak werd in 2003 door het proefprocessenfonds gestart, in de tijd dat ik directeur was van het Clara Wichmann Instituut. Ik heb er toen veel over meegedacht, meegepraat en aan mee-georganiseerd. Het voelt dan ook wel voor een klein beetje als mijn overwinning. Maar het is vooral een overwinning van het recht. Dat heeft gezegevierd.

Graag draag ik de overwinning op aan Elsbeth Boor, in 2003 coördinator van het proefprocessenfonds, en de motor achter deze procedure. Helaas heeft zij de uiteindelijke zege niet mee mogen maken; ze overleed in 2007.

Een nieuwe blik?

Toen ik net als deelraadslid was gekozen kreeg ik van een van de welzijnsinstellingen die in het stadsdeel actief zijn een felicitatiebrief. Aardig natuurlijk. Maar natuurlijk niet alleen maar aardig; de brief ademde ook iets van een wit voetje halen. Niet onbegrijpelijk in het kader van de fusie en de aanstaande bezuinigingen.
Verder nooit meer aan gedacht. Tot gisteravond. Toen werd er aangebeld, en stonden er twee medewerkers van dezelfde welzijnsorganisatie op de stoep om mij een kadootje aan te bieden. Nadat ze mij verzekerd hadden dat het geen geldelijke waarde had, heb ik het maar aangenomen. Het was een blikje met daarop de tekst 'een nieuwe blik'. En iets er in. Iets lichts, kleins en zachts. Maar deze keer is mijn primaire reactie niet: wat leuk, wat aardig. Maar eerder: wat een uitslovers, wat willen ze van me, en: wat kost dat wel niet om twee medewerkers in de avonduren bij alle 29 deelraadsleden te laten aanbellen? Wordt daar subsidiegeld an besteed? wat had daarvoor anders gedaan kunnen worden?
Ik verwacht van een welzijnsorganisatie dat ze hun kwaliteiten laten zien door hun activiteiten. En die mogen ze mij als raadslid best laten zien om zichzelf te profileren, of te promoten.
Maar ik ben niet onder de indruk van een welzijnsorganisatie die zich profileert met verder inhoudsloze felicitatiebrieven en onzinnige kadootjes, zonder enige verwijzing naar inhoudelijke activiteiten.
Ik ben erg voor een andere blik, in ieder geval bij deze welzijnsorganisatie.

Overigens heb ik het blik nog niet open gemaakt.
Ik weet ook niet of ik dat wel ga doen.

Wachten duurt lang

De coalitiebesprekingen in Amsterdam-West verlopen uiterst langzaam. Nu hebben we geen haast, want het nieuwe stadsdeel gaat pas op 1 mei van start. Maar die datum komt wel rap dichterbij; en sinds de verkiezingen zijn we nu al een maand verder. Een maand waarin er vooral aftastende besprekingen hebben plaatsgevonden, die tot nu toe zonder concreet resultaat zijn gebleven.
Er ligt een mooi rapport van de informateur Maarten Vorster, maar tijdens de openbare bijeenkomst van vorige week bleek dat D66 (vooralsnog?) niet bereid is de daarin genoemde eerste optie (PvdA, GL, D66) nader te gaan onderzoeken. Met als gevolg dat de informatieronde nu is verlengd, en er verdere oriënterende gesprekken plaatsvinden tussen de verschillende partijen.
Ik hoop dat er deze week spijkers met koppen geslagen kunnen worden. Ik wil aan de slag. Werken aan een mooi coalitie-akkoord, waarin we ondanks de bezuinigingen verder kunnen werken aan een groen, sociaal en vrijzinnig Amsterdam-West.
Ik ben het wachten wel een beetje zat.

21 maart internationale dag tegen racisme

pareltjes van Westerpark

Afgelopen vrijdag ben ik meegereden met de fietstocht die Stichting DOCK (voorheen opbouwwerk Westerpark) organiseerde langs een aantal organisaties in Westerpark. De fietstocht was vooral bedoeld voor nieuwe raadsleden, en raadsleden die Westerpark nog niet zo goed kennen. Ik ben niet nieuw, en ken Westerpark met zijn organisaties redelijk goed, maar het leek me toch nuttig om mee te gaan: een goede gelegenheid om in heel korte tijd de contacten met een aantal organisaties/mensen bij te houden. Er was weinig belangstelling voor de fietstocht: naast mij waren er alleen twee SPers. De andere 26 raadsleden in West hebben en hoop nuttige informatie gemist. De fietstocht voerde langs een aantal pareltjes uit Westerpark. We bezochten vooral kleinschalige initiatieven die (recent of lang geleden) door bewoners zelf zijn opgezet. Civil society avant la lettre (om het in goed Nederlands te zeggen).
De tocht begon bij de Stichting buurtwerkplaatsen aan de Cliffordstraat. Hier kunnen buurtbewoners zelf aan de slag met glas, keramiek, houtbewerking, metaal etcetera, al dan niet na het volgen van een basiscursus. De buurtwerkplaatsen richten zich zowel op buurtbewoners zonder betaald werk (en met afstand tot de arbeidsmarkt zoals dat heet), als op mensen die naast hun werk een hobby willen doen. Daarnaast biedt men ruimte aan veel vrijwilligers en mensen die participatietrajecten volgen.
De volgende stop was de ANBO, de Nederlandse Ouderenbond. In de buurt vooral actief in het ouderen-wooncentrum De Koperen Knoop, maar met plannen om in heel West meer activiteiten te gaan ontplooien. Na de ANBO fietsten we door naar de boot van Ad van Deventer, wat mij betreft het pareltje van de dag. Met een minimale subsidie biedt het Watersportcentrum Spaarndammerhout voor kinderen en jongeren uit de buurt een plek waar ze kunnen kanoën en zeilen, maar ook een plek waar ze een spelletje kunnen doen, en hun verhaal kwijt kunnen.
De Gehandicapten-adviesraad Westerpark (GAW) houdt zich als vrijwilligersorganisatie zeer professioneel bezig met toegankelijkheid, en hebben in de afgelopen jaren binnen het stadsdeel Westerpark een positie veroverd: er is een convenant dat ze geraadpleegd worden waar het gaat om de inrichting van de openbare ruimte en publieke gebouwen; en er vinden regelmatig evaluaties plaats. Die afspraken willen ze vanzelfsprekend voortzetten in het nieuwe stadsdeel West. Het GAW werkt ook mee aan de site www.toegankelijkamsterdam.nl, waar de toegankelijkheid van gebouwen en plaatsen wordt beoordeeld.
Na de GAW snel door naar Stichting OIOS, de Surinaamse zelforganisatie, om de middag af te sluiten bij Stichting Muzenis, die vanuit De Ruimte in de Cliffordstraat echt inhoud geeft aan het begrip theater in de buurt. Met schooltheater, het ondersteunen van theatermakers, een aanbod van jeugdtheater waarop veel buurtbewoners afkomen en sinds kort ook met Community-theater: theaterproducties gebaseerd op de verhalen van buurtbewoners, en samen met hen tot stand gebracht.
Jammer genoeg zijn er in de andere delen van het nieuwe stadsdeel West niet van zulke fietstochten langs de pareltjes. Ik wil ze graag leren kennen. Want wat mij betreft is het van groot belang dat raadsleden de verschillende bewonersinitiatieven kennen, en weten welk belang ze hebben voor de buurt. Zeker in tijden van bezuiniging. Dan lijkt het misschien gemakkelijk om dit soort initiatieven weg te bezuinigen. Maar als ik dan zie wat er met heel weinig geld en veel vaak vrijwillige inzet bereikt wordt, lijkt goedkoop me hier duurkoop.

Inkomenseis en spierballenpraat

Onlangs oordeel de het Europese Hof van justitie dat de inkomenseis van 120% van het minimumloon die Nederland stelt voor gezinsvorming en -hereniging niet mag. Het minimumloon wordt geacht een inkomen te zijn waarvan een gezin kan leven; van migranten mag je niet meer vragen dan dat. Wel mag je eisen dat de inkomsten stabiel zijn.
Hirsch Ballin heeft laten weten dat hij zich bij de uitspraak van het Hof neerlegt (zie bericht NOS)
Zowel GroenLinks als de vrouwenbeweging hebben altijd kritiek gehad op de hoge inkomenseis. Het is dan ook mooi dat deze wordt afgeschaft.
Dat is wat mij betreft ook groter nieuws dan de kop die de NOS boven het berichtje plaatst, nl. dat de leeftijdgrens voor gezinshereniging naar 21 jaar gaat. Voor gezinsvorming (het halen van een nieuwe partner naar Nederland om hier een gezin te vormen) was deze grens al 21 jaar. En bij gezinshereniging gaat het om mensen die in het land van herkomst al een gezin waren, waarna er een van de partners naar Nederland is gekomen, een verblijfsvergunning heeft gekregen en daarna zij/haar vrouw of man (of kinderen) wil laten overkomen. Dat zal niet vaak om mensen van onder de 21 gaan. Dat wil overigens niet zeggen dat het terecht is dat deze grens naar 21 gaat. Het gaat hier immers om mensen die al een gezin vormden in het land van herkomst; daar al getrouwd waren meestal. Wat is de ratio om deze huwelijkspartners gescheiden te laten leven, wanneer de hier verblijvende partner een verblijfsvergunning heeft en een stabiel inkomen van minimaal 100% van het minimumloon? Zeker nu het om kleine aantallen gaat.
Spierballenpraat dus, om net te doen of er een maatregel wordt genomen die in plaats van de afgeschoten inkomenseis van 120% de migratie kan beperken. Want daar lijkt het allemaal om te doen; en niet om het respecteren van het familylife van mensen die volkomen legaal in nederland wonen en werken.

Kiezers bedankt

Alle kiezers bedankt voor jullie steun!
Ik zal me de komende vier jaar weer met hart en ziel inzetten voor een groen, sociaal en vrijzinnig Amsterdam West.
Ik ga me nu niet te buiten aan bespiegelingen over de uitslag hier en daar. Of aan aftredende landelijke politici. Daarover wordt al genoeg getwitterd en geblogd.
Het was gezellig vannacht, met als gevolgd dat ik nu niet de helderste ben.
Ik neem me voor vanaf volgende week weer wat regelmatiger te bloggen.
Nu eerst even niets.

Zul je net zien

Ben je genomineerd als beste web-politicus, heb je geen tijd meer om te bloggen. OK, berichtjes op twitter en facebook lukken nog net, maar een beetje een substantieel blog, ho maar. En dat terwijl er veel was om over te bloggen afgelopen week. Zo was ik maandag te gast bij SJA meidenplaza, voor tv-opnames van een politiek debat in het kader van de gemeenteraadsverkiezingen (uitzending via Salto, ik weet nog niet wanneer precies).
Dinsdag en woensdag was ik namens GroenLinks te gast bij enthousiaste en leergierige vrouwen in Bos en Lommer. Dinsdag bij Stichting DoenJa, en woensdag bij Vrouw in Ontwikkeling (voorheen moeder kind centrum). Veel betrokkenheid, veel behoefte aan kwalitatief goede scholing, vooral voor de vrouwen zelf als voor de kinderen.
En dan waren er natuurlijk nog de landelijke ontwikkelingen waarover wel het nodige te zeggen valt. Zo is gisteren te midden van het tumult rond Afghanistan het wetsontwerp van GroenLinks om vaders vijf dagen verlof te geven na de geboorte van hun kind door de tweede kamer weggestemd. Wat maar weer eens laat zien dat we wat het eerlijk verdelen van de zorgverantwoordelijkheid in dit land nog oerconservatief zijn. Over de ruzies in het kabinet wil ik het maar niet hebben. Femke Halsema typeerde het goed: Gevoelige internationale kwestie wordt ordinair straatgevecht.
En in rustiger tijden had ik ook wel weer willen bloggen over het VN-Vrouwenverdrag-Comité dat Nederland opnieuw op de vingers heeft getikt: er moeten concrete maatregelen genomen worden om de positie van vrouwen te verbeteren.
Maar het zat er niet in deze week. Ook komende week zal ik mij niet als web-politicus kunnen profileren: dan zit ik op een Zwitserse berg, waarschijnlijk geheel zonder internet. Voor iedereen die ondanks dit falen mijnersijds toch op me wil stemmen, dat kan hier.

Ik word genoemd

Ik ben zelfs genomineerd. Als beste webpoliticus. Ik voel me erg vereerd, en zal mijn best blijven doen de nominatie waar te maken, en ondertussen mijzelf te blijven. Je vindt me op dit blog, op twitter en op facebook. En enigszins verouderd op hyves.
Wil je al voor 3 maart op mij stemmen volg dan deze link(en kies vervolgens GroenLinks en Margreet de Boer).

Jong in West(erpark)

Iedereen hoort erbij
We zorgen voor elkaar
We zorgen voor onze omgeving
We beheersen onszelf

Dit zijn de vier leefregels van Jong in Westerpark, de gezamenlijke pedagogische visie en aanpak binnen het stadsdeel. In 2005 geïntroduceerd op initiatief van GroenLinks wethouder Dick Jansen, en in de afgelopen vier jaar verder uitgebouwd door PvdAer Martien Kuitenbrouwer. Jong in Westerpark staat voor een positieve benadering, en duidelijke regels die door iedereen in de buurt worden gedragen en uitgedragen. Inmiddels werken scholen en welzijnsinstellingen met Jong in Westerpark, maar ook bijvoorbeeld de politie, het Ouder Kind Centrum, sportclubs en een islam-school.
En het werkt. Ik merk het aan mijn eigen kinderen: door de aandacht die er vooral op school structureel aan de leefregels en de positieve aanpak (complimenten geven bijvoorbeeld) is besteed, zijn ze hierop heel gemakkelijk aanspreekbaar. En als ouder maak ik hier ook dankbaar gebruik van. In plaats van een hele uiteenzetting dat je best van mening mag verschillen en ruzie kunt maken, maar dat het niet goed is je daarbij aggressief op te stellen, kan ik simpelweg verwijzen naar de regel 'we beheersen onszelf'. Een gedeelde taal die ook bij de kinderen refereert aan een achterliggend idee is erg waardevol.
Vanmiddag was er een conferentie over Jong in Westerpark. Ik vond het hartverwarmend om te ervaren hoe betrokken professionals en ouders zijn, en hoezeer met name op de scholen de uitgangspunten van Jong in Westerpark worden geleefd: het is echt onderdeel van het dagelijks werk geworden.
Wat mij betreft is Jong in Westerpark een van de pareltjes die we na de fusie moeten behouden. Jong in West!

GroenLinks: 33% vrouwelijke lijsttrekkers

Bij GroenLinks zijn 66 van de 199 lijsttrekkers voor de gemeenteraadsverkiezingen vrouw, een score van 33%. Reden voor tevredenheid? In vergelijking met de andere partijen is het een hoge score; alleen de SP zit hoger (35,7%), zo blijkt uit een overzicht van www.zijspreekt.nl. Maar eerlijk gezegd ben ik pas tevreden als we boven de 40% zitten. Dan kun je wat mij betreft zeggen dat de diversiteit naar sekse binnen GroenLinks geen issue meer is of hoeft te zijn.
Hoe het verder met de diversiteit van de gemeenteraadskandidaten zit (etnische achtergrond, leeftijd, handicap bijvoorbeeld) weet ik niet. Mijn inschatting is dat hier ook bij GroenLinks nog wel het een en ander moet gebeuren, maar dat we het ook hier in verhouding met andere partijen relatief goed doen. Meer dan een gevoel is dit niet; wel interessant om eens uit te (laten) zoeken.
In ieder geval maakt GroenLinks er werk van: Groen werkt voor emancipatie en diversiteit!

kindermishandeling maar niet meer melden?

Een bericht op NOS-nieuws van zojuist:

Onderzoek mishandeld kind belastend

Van de jaarlijks 16.000 meldingen van kindermishandeling, is 10% onterecht. Dat blijkt uit cijfers van de MO-groep Jeugdzorg, de organisatie die de Advies- en Meldpunten Kindermishandeling (AMK) vertegenwoordigt.

Als een gezin wordt gemeld, volgt een onderzoek door het AMK. AMK-medewerkers informeren bij consultatiebureau, school crèche en huisarts naar het welzijn van het kind. Ook voor de gezinnen waar het vermoeden van mishandeling niet blijkt te kloppen, is dat zeer belastend.

De MO-groep zegt dat gezinnen zo'n AMK- onderzoek vaak als stigmatiserend ervaren.

Ja en? Denk ik dan. Moeten we vermoedens van kindermishandeling dan maar niet meer melden? Lijkt me niet. Laten we blij zijn dat er meer en meer vermoedens gemeld worden. Maar laten we ook duidelijk maken dat het om vermoedens gaat, en dat juist daarom nader onderzoek nodig is. Is er wat aan de hand: aanpakken en hulpverlenen. Zijn de vermoedens niet terecht: goede nazorg!

meidenwerk

Laten we een spotje maken waarin een stel meiden een bushokje in elkaar trapt en een oude man berooft. En dan als commentaar: moet het zover komen voor we aandacht krijgen?
En: een groep van 20 meiden gaat een ruimte kraken waar ze als meiden onder elkaar kunnen zijn, en waar het meidenwerk vorm kan krijgen.
Twee ideeën voor acties om aandacht te vragen voor meidenwerk die naar boven kwamen in de workshop ‘Politikaas’ op de Meidenwerkconferentie die het Stedelijk Jongerenwerk vanmiddag organiseerde in Pakhuis de Zwijger. Een inspirerende conferentie over een belangrijk issue. Want het is waar: waar jongens hun problemen vaak naar buiten toe afreageren, doen meiden dat naar binnen. En omdat we daar als samenleving minder last van hebben, wordt de druk om er wat aan te doen minder gevoeld. Maar meidenwerk is minstens zo belangrijk als algemeen jongerenwerk, wat in de praktijk vaak jongenswerk is. En ook hier geldt: een goede aanpak, met aandacht voor activering, empowerment en waar nodig hulpverlening, draagt bij aan de ontwikkelingskansen van meiden, en kan (psychosociale) problemen voorkomen. GroenLinks heeft zich altijd sterk gemaakt voor meidenwerk. In de centrale stad vooral via Fenna Ulichki. En ook in West is er alle aanleiding om na de fusie van de vier stadsdelen eens goed op een rij te zetten wat we precies voor een aanbod hebben voor meidenwerk, en hoe we dat kunnen verbeteren, zodat we de verschillende groepen meiden bereiken. Zowel de meiden die een vrij geïsoleerd leven leiden, als meiden die een stap verder willen in hun ontwikkeling, als meiden die hulp nodig hebben.

Verder was het ook een erg leuke bijeenkomst vanmiddag. Met de voormalig stadsdeelvoorzitter van Westerpark Annemarie Hoogland die opriep tot Sisterhood, en prachtig ‘spoken word’ van Kirsten van den Hul: Stereotypex/ ik heb meer dimensies dan triplex/dus haal mij niet uit mijn context/ want ik ben (??) complex (sorry, tussen die haakjes moet ook nog wat dacht ik, maar ik was niet snel genoeg met schrijven). En ter afsluiting ene paar mooie liedjes van Farida Merville.

Soep

De campagne voor de gemeenteraadsverkiezingen is nu echt begonnen. De komende weken zullen in het teken staan van flyeren, verkiezingsbijeenkomsten, canvassen, en af en toe een leuke actie.
In Amsterdam West komt de campagne ook op stoom. In de Spaarndammerstraat had Tulsa Caupain gisteren een soep-actie georganiseerd, waarbij het winkelend publiek en de ondernemers in de straat een heerlijk kopje soep kregen aangeboden (met een GroenLinks flyer natuurlijk). Eigenlijk alleen maar positieve reacties gehad, en veel mensen die aangaven op GroenLinks te zullen gaan stemmen!

Ik heb me in de afgelopen weken vooral bezig gehouden met de voorbereiding van de bijeenkomst 'Vrouwen in west, samen sterk!' Deze is vanmiddag. Als ik op de berichten af mag gaan wordt het erg druk. Wordt vervolgd.

GroenLinks werkt voor emancipatie en diversiteit

En GroenLinks Amsterdam West heeft daar een flyer over gemaakt (met dank aan Christa de Visser voor de razendsnelle vormgeving)

Het laatste forum

De raadsperiode loopt ten einde. Waarmee de tijd is aangebroken van 'de laatste'. Op 16 februari de laatste deelraadsvergadering in Westerpark. Gisteren de laatste forum-vergaderingen.
Wilde het forum samenleving in de afgelopen jaren nog wel eens weinig opwindend zijn, gister was het een en al levendigheid. Om te beginnen hadden we een overvol programma: de verkeersveiligheid op het WesterGasFabriek-terrein, de preventie van huiselijk geweld, het openbaar onderwijs, de weekend-academie en de stand van zaken rond IJsterk (de welzijnsorganisatie die eind vorig jaar failliet ging en nu een doorstart maakt). Ik mocht het eerste deel van de vergadering voorzitten, en kreeg daarbij te maken met twee lastige bezoekers. Twee heren, type dakloze, kwamen tijdens het eerste agendapunt luidruchtig de zaal binnen, pelden zich omstandig uit en gingen zitten luisteren. Nadat ik duidelijk had gemaakt dat ze welkom waren om te luisteren maar wel stil moesten zijn ging het even goed. En nadat ze geen vraag mochten stellen tijdens de vergadering (de inspraak is aan het begin van de vergadering, verder kunt u terecht op het spreekuur van de wethouder of van de raad) ging het weer even goed. Maar toen een van de heren opnieuw met mij in discussie wilde omdat hij toch wel even wat mocht vragen was het mooi geweest: ze moesten de zaal uit. Gelukkig was er ter gelegenheid van het agendapunt huiselijk geweld iemand van de politie aanwezig, die op kordate wijze optrad (nadat ze mij had gevraagd te vorderen dat de heren de zaal zouden verlaten), waarna de rust weerkeerde.
Inhoudelijk worden er aan het eind van de periode ook nog even wat spijkers met koppen geslagen, zodat een aantal zaken nog netjes geregeld zijn voor de fusie tot stadsdeel West. Zo komt er op het WesterGasFabriek Terrein een 'campingregime': de wegen worden er van openbaar naar privaat, wat het veel gemakkelijker maakt om autoverkeer en parkeren tegen te gaan. Ook kregen we het goede nieuws dat het toch gaat lukken om een weekend-academie in Westerpark te realiseren. Nadat PvdA en GroenLinks daar met een motie vorig jaar al het initiatief voor hadden genomen, leek het plan te sneuvelen in de bezuinigingen. Een nieuwe motie leidde tot een haalbaarheidsonderzoek (uitslag: er is draagvlak en er zijn mogelijkheden), en de portefeuillehouder had alsnog geld kunnen vrij maken uit het Grote Stedenbeleid.
Goed nieuws dus.
Met betrekking tot IJsterk zullen we de vinger nog wel even aan de pols moeten houden: de doorstart mag niet betekenen dat ontwikkelingen die eerder op verzoek van de raad waren ingezet (meer samenwerking met opbouwwerk en bewonersorganisaties; vraaggestuurd) worden geparkeerd en men terugvalt op de oude, aanbodgerichte aanpak.

(o ja, en tussendoor moest ik even naar het forum ruimte en financien, voor de evaluatie van de rekenkamer stadsdelen amsterdam. Ook erg interessant, maar daar zal ik u verder niet mee vermoeien.)

Vrouwen in West, samen sterk!

Er zijn al veel aanmeldingen binnen voor de GroenLinks bijeenkomst Vrouwen in West, samen sterk! op 7 februari. Het programma vind je hier. Weest welkom en zegt het voort!

Vrouwenrechten in Nederland: geen nieuws?

In de media zie, hoor en lees je er niets over (althans ik ben het nog niet tegengekomen), maar deze week legt Nederland verantwoording af aan het VN-Comité voor de Vrouwenrechten (CEDAW-Comité) over de manier waarop het Vrouwenverdrag in Nederland wordt uitgevoerd. Drie jaar geleden gebeurde dat ook. Toen was ik erbij, als een van de twee vertegenwoordigers van de Nederlandse vrouwen- en mensenrechtenorganisaties (hier vind je de impressies van toen). Dit jaar volg ik het op afstand. Dat is, via het zeer lezenswaardige blog dat de NGO-vertegenwoordigers nu bijhouden: www.cedawschaduwrapportage.blogspot.com. Hun belangrijkste werk - de standpunten van de vrouwenorganisaties weergeven, gesprekken voeren met de Comitéleden - zit er op. Het is nu afwachten wat het CEDAW Comité in zijn 'Concluding Observations' over Nederland heeft te melden. En hopelijk is dat wel nieuws. En gaat de regering de aanbevelingen ook oppakken.

Profileren

Als kandidaat voor de gemeenteraadsverkiezingen moet je je natuurlijk profileren. En in dit digitale tijdperk gebeurt dat met de modernste communicatiemiddelen. Dus buiten mijn hyves-pagina, mijn weblog (alhier), en mijn twitter-account, moest ik ook aan de facebook. Okay, als kandidaat doe je wat er van je verwacht wordt, dus ik heb gisteravond een facebook-account aangemaakt. En vervolgens ben je uren kwijt met het opbouwen van je nieuwe vriendennetwerk, wat opvallen veel overeenkomsten vertoont met je vrienden op hyves (maar dan zonder de klasgenoten van je kinderen) en je followers op twitter. Uren waarin je wellicht ook iets inhoudelijks had kunnen doen. Zoals de tekst voor de vrouwenflyer voor Amsterdam maken, hoog op de to-do-lijst. Maar de toegevoegde campagne-waarde can facebook gaat zich ongetwijfeld nog openbaren.
Een andere manier waarop je je als kandidaat moet profileren is door medewerking te verlenen aan overzichten van kandidaten die her en der verschijnen. Dus vragenlijsten invullen. Ook daar heb ik me gisteravond aan gezet.
Een leuke vragenlijst, en een leuk overzicht, komt van Nieuws in Amsterdam. Met een vraag over bezuinigingen, die je dwingt om iets dieper te gaan dan ronkende verkiezingsretoriek.
Mijn profiel op Nieuws uit Amsterdam vind je hier. En je kunt zelfs op me stemmen. Om alvast even te oefenen zeg maar.

Gender en huiselijk geweld

Volgende week donderdag mag ik een presentatie geven bij de Academie Vrouwen tegen Geweld.

Dit is de uitnodiging:

De Academie Vrouwen tegen Geweld nodigt je van harte uit voor onze volgende bijeenkomst op donderdag 21 januari 2010 van 17.30 tot 20.30 uur.

EMPOWERMENT VAN VROUWELIJKE PROFESSIONALS
OP HET TERREIN VAN HUISELIJK GEWELD

Een bijeenkomst die prachtig aansluit bij twee van de hoofddoelstellingen van de AVG:
- netwerkvorming vakgenoten en empowerment van vrouwelijke professionals op het geweldsterrein;
- verdiepen, verrijken en verspreiden van onze kennis om deskundigheid te bevorderen;

Prof. dr. Berteke Waaldijk blikt met ons terug op de ontwikkeling van het beleidsterrein huiselijk geweld. In haar verhaal zal ze ingaan op de wijze waarop de ontstaansgeschiedenis van de vrouwenhulpverlening nog steeds bepalend is voor de manier we nu met huiselijk geweld omgaan. Ook de positionering van het probleem van huiselijk geweld in het politieke en maatschappelijke krachtenveld wordt door deze geschiedenis bepaald.

Het ministerie van Justitie is zich ook bewust aan het worden van de genderspecifieke aspecten van huiselijk geweld. Om die reden heeft het ministerie mr. drs. Margreet de Boer gevraagd om het plan van aanpak van het ministerie te onderwerpen aan een gendertoets . In haar bijdrage zal Margreet de Boer ingaan op het nut van een dergelijke gendertoets. Daarna zal ze aan de hand van een voorbeeld uitleggen welke aanknopingspunten een dergelijke toets geeft om daadwerkelijke verbeteringen in de aanpak van huiselijk geweld aan te brengen.

We verwachten dat het weer een boeiende bijeenkomst wordt en we hopen jullie allen te zien op 21 januari a.s.

Datum: 21 januari 2010
Tijd: 17.30 - 20.30 uur
Locatie: Utrecht, exacte locatie wordt nader bekend gemaakt

In verband met catering en ruimte graag aanmelden uiterlijk 15 januari bij info@avgadministratie.nl

De bijeenkomst is in beginsel voor leden van de vereniging, maar ook andere geïnteresseerden zijn welkom. Neem dan even contact op met de AVG.

klagende slachtoffers

Ik las zojuist in een bericht op www.huiselijkgeweld.nl dat er door slachtoffers meer klachten over het niet-vervolgen van strafbare feiten (de artikel 12 procedure) worden ingediend dan vroeger. Volgens de minister is een van de oorzaken hiervoor het toegenomen aantal klachten over sepots in huiselijk geweld zaken. "Mogelijk kan daarbij voorts een rol spelen dat de intensivering van het beleid gericht op de aanpak van huiselijk geweld en geweld in het algemeen, verwachtingen wekt, waardoor in geval besloten wordt een zaak te seponeren, dit voor slachtoffers extra teleurstelling oplevert.". Een open deur lijkt mij.
De oplossing wordt gezocht in het beter informeren van slachtoffers door het OM over de reden en achtergronden van een sepot. Dat is inderdaad belangrijk, en zal ongetwijfeld bijdragen aan een afname van het aantal klachten. Maar natuurlijk is het zeker zo belangrijk om gewoon meer te gaan vervolgen, in ieder geval wanneer een zaak bewijsbaar is en het slachtoffer vervolging wil. (Volgens de geldende richtlijnen zou er ook tegen de wens van slachtoffers in vervolgd moeten, worden. persoonlijk ben ik darvan niet zo'n voorstander, maar daarover wellicht op een ander moment meer).
Gelukkig gaat de minister (nog) niet mee met de suggesties van Teeven (VVD) en van Haersma Buma (CDA) om de beklagprocedure aan te passen omdat slachtoffers zoveel klagen. Vooral Teeven valt hiermee wat mij betreft door de mand. Hield hij vorige week bij P&W nog een tirade dat iemand die vraagtekens zet bij de most-wanted-lijst slachtoffers in de kou laat staan, wil hij zelf slachtoffer hun rechten inperken ontnemen omdat ze daar gebruik van blijken te maken.
dit alles levert wel weer actuele gespreksstof op voor tijdens de training Juridische aspecten van huiselijk geweld die ik morgen weer in Rotterdam ga geven.