donderdag 17 mei 2012

en nog eens de virtuele medewerker


Stel uw vraag aan onze Virtuele Medewerker
NS zegt:Welkom bij de Klantenservice van NS. Waarmee kan ik u van dienst zijn?
U zegt:wanneer kan ik de klantenservice bellen
NS zegt:Wilt u misschien contact opnemen met de klantenservice?
U zegt:ja
NS zegt:Mooi, dat is geen probleem. Het is vandaag een feestdag, de klantenservice is daarom gesloten, bekijk het overzicht van alle feestdagen hiernaast. Wel kunt u via mij een bericht achterlaten voor NS Klantenservice, wilt u dat?
U zegt:ja
NS zegt:Ok, en kunt u dan eerst in twee à drie woorden het onderwerp van uw vraag omschrijven?
U zegt:verlies van abonnement
NS zegt:Goed, dat staat genoteerd en ik zal u eerst om enkele persoonsgegevens vragen. Vervolgens kunt u uw vraag of opmerking formuleren. Wat zijn uw voorletters en achternaam?
U zegt:laat maar ik bel morgen
NS zegt:Mooi uw naam is: L. Maar Ik Bel Morgen, en bent u een man of een vrouw?
U zegt:waarom wilt u dat weten
NS zegt:Ik wil dit graag van u weten, anders kan ik geen bericht voor u doorsturen naar de klantenservice. Bent u een man of een vrouw?
U zegt:en als ik dat niet wil zeggen
NS zegt:Dat begreep ik niet. Oef. Bent u een man of een vrouw?


Weet je, ik bel morgen wel

Hulp als het even tegenzit


Nadat de conversatie met de virtuele medewerker niets opleverde, ben ik zelf gaan zoeken op de NS site.
En jawel, op het tabblad Klantenservice kan ik aanklikken 'Hulp als het even tegenzit'. Vervolgens kan ik kiezen voor 'Verlies, diefstal of beschadiging'. Dat gaat goed. De volgende tekst verschijnt:

Bij verlies, diefstal of beschadiging van uw abonnement is het handig voor u als u weet wat er mogelijk is en hoe te handelen. Dit is niet voor alle abonnementen hetzelfde. Op de volgende pagina staan per abonnement de regelingen beschreven. Kijk voor uw abonnement wat voor u van toepassing is.

Een klik op 'Lees meer' levert echter het volgende op:
U zoekt iets op NS.nl?
De pagina die u heeft opgevraagd is niet gevonden.
Wellicht bestaat de pagina niet meer, of heeft u een typefout gemaakt bij het invoeren.

Doe mij nu maar wat hulp voor als het even tegenzit.

Conversatie met een virtuele medewerker


Mijn zoon is zijn NS abonnement verloren. Ik hoopte via de NS site een nieuwe aan te kunnen vragen, en kwam terecht bij de mogelijkheid een vraag te stellen aan de virtuele medewerker. Dat moest gaan lukken dacht ik. Het leverde de volgende conversatie op:

Stel uw vraag aan onze Virtuele Medewerker
NS zegt:Welkom bij de Klantenservice van NS. Waarmee kan ik u van dienst zijn?
U zegt:ik ben mijn abonnement verloren
NS zegt:Over welk vervoerbewijs gaat het?
U zegt:voordeelurenabonnement
NS zegt:Begrijp ik het goed dat u meer wilt weten over een Voordeelurenabonnement?
U zegt:nee
NS zegt:Hmm. Sorry, dat snapte ik even niet. Ik zou graag nog een keer van u willen horen waarmee ik u van dienst kan zijn.
U zegt:wat moet ik doen als ik mijn abonnement ben verloren
NS zegt:Heeft u het over een Voordeelurenabonnement?
U zegt:ja
NS zegt:Sorry, dat snapte ik even niet. Mag ik nog een keer vragen waar het over gaat?
U zegt:ja dag
NS zegt:Tot ziens!


Geef mij toch maar een medewerker van vlees en bloed

vrijdag 11 mei 2012

Mooi beeld - Venetië



Uit de oude doos. De foto is gemaakt in Venetië in 2007. Eén van de meest intrigerende beelden die ik ooit heb gezien. Stond daar in een park. Net iets meer dan levensgroot. Ik weet er verder niets van, zelfs geen naam van de kunstenaar.

vrijdag 4 mei 2012

Herdenking Sierplein

Het was een mooie herdenking op het Sierplein. Veel betrokken buurtbewoners. Oud en jong, van diverse afkomst en verschillende religies. Ik mocht er een toespraak houden. Dit is de tekst:

 
Vandaag herdenken we, zoals ieder jaar op 4 mei, de oorlogsslachtoffers. De slachtoffers van de Tweede wereldoorlog, en die van de oorlogen die daarna over de hele wereld zijn en worden uitgevochten.
 
We staan stil bij al die de mensen die werden onderdrukt, mishandeld, verkracht en vermoord. Omdat ze in verzet kwamen, omdat ze in de weg zaten, of simpelweg omdat ze waren wie ze waren.
 
Vermoord worden omdat je bent wie je bent. Het gebeurde in de Tweede Wereldoorlog met Joden, met Roma, met homoseksuelen.
Het gebeurde daarvoor – de Indianen in Noord-Amerika, Oekrainers en Tartaren in Rusland, Armeniers in het Ottomaanse Rijk- en het gebeurde daarna – Tutsi's in Rwanda, Bosniers in Servie- Onvoorstelbare haat tussen bevolkingsgroepen, vaak aangewakkerd door op macht beluste leiders. Onvoorstelbare aantallen slachtoffers ook.
Vandaag proberen we het onbevattelijke even te bevatten, en staan we bij ze stil.
 
Mensen worden niet alleen vermoord omdat ze zijn wie ze zijn; ze worden ook op andere manieren misbruikt en onderdrukt.
In veel conflictgebieden worden vrouwen en meisjes, maar ook mannen, systematisch verkracht. Een vreselijke oorlogsmidsdaad, die mensen berooft van al hun waardigeid, en niet zelden leidt tot uitstoting uit hun gemeenschap. De verhalen van slachtoffers van dergelijke verkrachtingen, zoals die onder andere bij het Internationaal Strafhof in Den Haag worden verteld, zijn hartverscheurend. Ook bij deze slachtoffers staan we vandaag stil.
 
Ook bij de slachtoffers van onderdrukking wil ik met u stil staan. Van mensen die niet vrij zijn om te zeggen wat ze willen; te geloven wat ze willen; te leven zoals ze willen. Homoseksuelen die gestraft worden voor hun seksuele voorkeur; volken die hun eigen taal niet mogen spreken; vrouwen die zich aan strenge kledingvoorschriften moeten houden of worden gedwongen met hun verkrachter te trouwen; meisjes die niet naar school mogen en worden uitgehuwelijkt.
 
Daar waar onderdrukking is, is verzet. We zagen het in de Tweede Wereldoorlog waar mensen onderduikers in huis namen, verzetskranten publiceerden en tijdens de Februaristaking de straat op gingen om te protesteren tegen de razzia's. We zagen en zien het in de landen in Noord-Afrika, waar nog dagelijks mensen de straat op gaan om te strijden voor hun vrijheid. We zien het in landen waar mensenrechtenactivisten opkomen de burgerrechten; landen waar vrouwenrechtenactivisten opkomen voor vrouwenrechten. In verzet komen is risicovol. Velen worden vermoord, gevangen gezet of verdwijnen. Ook bij hen die in verzet komen staan we vandaag stil. Zij verdienen onze steun, en ons respect.
 
Tot slot wil ik met u even stil staan bij onszelf.
Wij leven in een vrij land. We mogen zeggen wat we willen. We mogen geloven wat we willen. We mogen dragen wat we willen. We mogen houden van wie we willen en trouwen met wie we willen.
Of niet?
Ook in Nederland ligt de beperking van onze vrijheid op de loer. De sociale druk van de eigen familie of gemeenschap kan groot zijn. Maar ook vanuit politiek en overheid word onze vrijheid om te zijn wie we willen zijn soms bedreigd.
Laten we de vrijheid die we hebben koesteren. Onze vrijheid kan alleen bestaan wanneer we de vrijheid van anderen respecteren, en net zo waardevol achten.
Laten we de vrijheid ook doorgeven aan onze kinderen. Door hen vrijheid te geven, en door hen te leren de vrijheid van anderen te respecteren.
Je kinderen de vrijheid te geven te zijn wie ze willen zijn, te houden van wie ze willen houden, te dragen wat ze willen dragen, te geloven wat ze willen geloven... gemakkelijk is het niet. Maar we moeten het wel doen. Want tegen onderdrukking en onvrijheid is maar één recept, en dat is vrijheid. Laten we die koesteren, en doorgeven.
 

donderdag 3 mei 2012

March on Women's Rights in Istanbul


Van 19 tot en met 22 april bezocht ik met Rights 4 Change de grote AWID conferentie in Istanbul. Met ruim 2000 vrouwen van over de hele wereld vier dagen lang ervaringen en expertise uitwisselen. Op de laatste dag liepen we mee met een mars voor vrouwenrechten die door Turkse organisaties was georganiseerd in het centrum van Istanbul. Dat leverde een kleurrijk beeld op.





woensdag 2 mei 2012

Mooi beeld - Mexico City




Deze beelden van Javier Marin stonden bij het antropologisch museum in Mexico Stad. Waar het overigens tijdens ons bezoek ongekend begon te hagelen (leidend tot zenuwachtige hilariteit onder de Mexicanen), wat nog onderstaande -niet zo goed gelukte- foto opleverde. Zie voor een meer inhoudelijk verslag van mijn bezoek aan Mexico de website van Rights4Change
Overigens stonden er in Mexico Stad ook nog heel veel mooie grote banken, van allerlei materiaal. Het plan was om daar na ons bezoek aan het museum nog langs te lopen, maar de hagel gooide roet in het eten. Geen foto's van de banken dus.



Mooi beeld - Hollands Duin



Ik hou van beelden. Ik probeer ze mooi in beeld te brengen. Ik geloof dat ik pas een keer eerder een foto van een mooi beeld in mijn blog heb gezet. Zal ik voortaan vaker doen. En in de komende tijd een inhaalslag.
Deze keer een beeld in het duingebied Hollands Duin bij Noordwijk, gemaakt tijdens de GroenLinks wandelactie stappen voor natuur op 25 maart.

dinsdag 1 mei 2012

Misbruik in de jeugdzorg: niets nieuws, maar.....


Na het misbruik binnen de katholieke kerk nu in de Volkskrant volop aandacht voor seksueel misbruik van kinderen binnen de jeugdzorg. Met schokkende cijfers (van de jongeren zelf rapporteert bijna 20% misbruik), en een schokkend verhaal.
De cijfers zijn nieuw, maar het verhaal is helaas maar al te bekend. Ik hoorde het twintig jaar geleden toen ik advocaat was van cliënten en van collega-advocaten. Ik lees het in uitspraken van rechters die ik momenteel onderzoek.
Het is het verhaal van kwetsbare, geïsoleerde kinderen, die worden ingepalmd met aandacht en warmte, wat langzaam overgaat in aanrakingen, die steeds meer seksueel van aard worden, totdat op een gegeven moment allen het seksueel misbruik overblijft. Een geraffineerde strategie, want het kind herinnert zich wel de warmte en aandacht, en blijft -vaak tegen beter weten in- hopen dat deze weer terug komt.
Kinderen in de jeugdzorg zijn bovendien extra kwetsbaar, omdat ze afhankelijk zijn van instanties: de staf van de instelling waar ze wonen; de gezinsvoogd; de raad voor de kinderbescherming. En de contacten van de pleger met deze instanties is vaak vele malen beter dan die van het kind. Iets wat de pleger doorgaans ook heel goed duidelijk maakt. De drempel om misbruik te melden is daarmee immens hoog. Dat de meeste instellingen inmiddels protocollen hebben die voorschrijven dat meldingen serieus genomen moeten worden en dat er altijd aangifte van moet worden gedaan bij de politie doen daar weinig aan af, zolang jeugdigen niet zien dat deze protocollen ook werken, dat slachtoffers worden beschermd en plegers worden gestraft.
Wat dat betreft is de veroordeling van Keith Bakker een goed signaal.
Maar het is bij lange na niet genoeg. Willen slachtoffers seksueel misbruik gaan melden, dan moeten ze dat kunnen doen zonder risico daar zelf nadelige gevolgen van te ondervinden. Zelfs zonder angst voor dat risico. En dat zal niet meevallen.
Wat daar naar mijn idee in ieder geval voor nodig is is een onafhankelijk meldpunt (dus niet alleen binnen de eigen instelling), waar de jongere direct een goede rechtshulpverlener krijgt toegewezen die de (juridische) mogelijkheden en risico's met de jongere (en indien de jongere dat wenst diens ouders) bespreekt, en die samen met de jongere de nodige stappen kan zetten. Die rumoer kan maken wanneer de zaak in de doofpot dreigt te belanden of er gedreigd wordt met overplaatsing. Die kan staan op naleving van de protocollen, en ook weet waar de instellingen op aangesproken kunnen worden.
Een onafhankelijk meldpunt met snelle juridische bijstand zal de drempels om te melden niet wegnemen, maar naar mijn overtuiging wel een stukje lager kunnen maken.
Zodat de verhalen naar buiten blijven komen, plegers en lakse instellingen aangepakt worden en jongeren zien dat melden zin heeft.
De commissie Samson – die een groot onderzoek doet naar seksueel misbruik binnen de jeugdzorg – komt in oktober met haar rapport, waarin naar verwachting vele aanbevelingen. Moeten we daar op wachten?
Het nieuws van vandaag brengt niets nieuws, maar brengt wel momentum. Laten we dat aangrijpen om werk te maken van een betere positie van slachtoffers in de jeugdzorg, en in ieder geval zorgen dat alle melders snel juridische bijstand krijgen.

PS: de commissie Samson heeft een -tijdelijk - meldpunt waar jongeren sesueel misbruik binnen de jeugdzorg kunnen melden. Meldingen worden gebruikt voor het onderzoek door de commissie; maar slachtoffers kunnen ook advies krijgen.

PS2: Natuurlijk moet er ook binnen de Jeugdzorg veel gebeuren. Preventie, bespreekbaar maken, cultuurverandering.