Huwelijkse voorwaarden: de praktijk is zo modern nog niet

Vorige week deed een aantal partijen, waarondeer GroenLinks, het voorstel om voortaan huwelijkse voorwaarden als standaard te nemen voor het huwelijksvermogensregime, in plaats van de gemeenschap van goederen.
Principieel ben ik het hiermee van harte eens.
Wel moet er aandacht besteed worden aan de effecten die een dergelijke maatregel in de praktijk heeft. Waar de praktijk minder modern is dan de ideale wereld, mag het nastreven van onze idealen niet ten koste gaan van vrouwen die zich in een achtergestelde positie bevinden!
Zie ook de opinie van E-Quality, met daarin de terechte opmerking: de praktijk is zo modern nog niet.

Wind en dolfijnen

Dinsdag 16 november
De laatste overtocht, van Tortuga naar Isla de Margarita, was ongeveer zoals we de hele reis hadden verwacht: veel wind, en bijna pal tegen. Omdat we geen hardcore zeilers zijn, en 15 uur varen op een dag wel mooi vinden, hebben we de etappe afgelegd op motor en zeil samen. Daarmee konden we heel scherp aan de wind een snelheid van ongeveer 5 knopen bereiken. Hadden we het helemaal op zeil gedaan dan hadden we minder scherp kunnen varen (en hadden we dus moeten kruisen) en een snelheid van hooguit 3 knopen kunnen halen; lees minimaal 30 uur achter elkaar onderweg. Nou, 15 uur achter elkaar golf op/golf af is wel genoeg. Mooi om het een dag mee te maken, maar toch ook erg blij dat we niet de hele reis deze wind (kracht en richting) hadden.
Onderweg is wel de nog openstaande wens voor de reis in vervulling gegaan (zij het voor heel even): gedurende een minuut of vijf werden we vergezeld door een groepje (kleine) dolfijnen, die om het schip heen dartelden, wat sprongetjes maakten, en toen weer verder zwommen de andere kant op.

Nachtzeilen

Isla La Tortuga, maandag 15 november half 10 in de ochtend.
Vannacht hebben we de 'grote oversteek' gemaakt; van Los Roques naar Isla La Tortuga. Een stuk van 85 mijl Caribische zee, zonder land. Zeker 15 uur varen. En wanneer je - in verband met ondiepten bij de ankerplaatsen- zowel bij licht wilt vertrekken als bij licht wilt aankomen betekent dat dus 's nachts varen. Gistermiddag om 16 uur vertrokken we; de grote lege zee op. Na twee uur varen ging de zon onder, en werd het nacht. De eerste helft van de nacht werden we nog bijgelicht door de maan (prachtig over het water); daarna moesten we met de sterren doen, en met het hier altijd aanwezige weerlichten ergens aan de horizon. Het is heel apart, zeilen door de nacht op een lege zee. De horizon blijft steeds net zichtbaar, maar verder is het een grote donkerte waar je op hoop van zegen doorheen gaat. Waarbij je er van uit gaat dat alle bootjes lichtjes hebben (het aantal bootjes vannacht beperkte zich overigens tot drie gedurende de hele nacht, en dan nog heel ver weg), en waarbij je maar moet hopen dat er geen boomstammen, scheepskisten of zeecontainers in de zee drijven. Maar eerlijk gezegd viel het me alles mee; het was niet eng. Dat het ook 's nachts lekker warm blijft hier helpt daar wel bij natuurlijk. En dat het niet al te hard waaide. Windkracht 3 a 4. Schuin tegen; we hebben ongeveer de helft van de nacht met motor en grootzeil gevaren, en de helft van de nacht gezeild (dus zonder motor). Om acht uur vanochtend gingen we hier voor anker; 16 uur varen dus; we zijn erg tevreden. Ik heb nog wel redelijk geslapen vannacht (van 21 tot 24 en van 5 tot 7); de beide mannen hebben niet meer dan drie uur slaap gehad denk ik. Vandaag dus een luierdag met een beetje bijslapen; boekjes lezen; foto's op de computer zetten.
En misschien even naar de kust zwemmen. Er staan hier een aantal hutten en tentjes; ik denk dat vissers deze plek gebruiken om tijdens hun vistochten te overnachten, en na een aantal dagen vissen weer naar huis gaan. Echt bewoond is Tortuga volgens mij niet.
Morgen varen we dan naar Isla Margerita, en zit ons avontuur er al weer bijna op. Dankzij het uitzonderlijk vriendelijke weer (geen windkracht 6 maar 3 a 4) viel de avontuurlijkheid overigens wel mee; maar een hele ervaring is het wel. En een prachtige vakantie.

Bodemschatten

Zondag 14 november
Zoals overal ook bij onze laatste ligplaats in Los Roques gesnorkeld. Veel was er niet te zien; geen koraal, en vooral veel zand op de bodem. Met wat kleine visjes (waaronder hele mooie witte). Ook op de bodem: enorme schelpen. Ik heb er een paar opgedoken en gefotografeerd. Daarna weer in zee gegooid; ik heb begrepen dat je uit het Caribisch gebied geen schelpen als souvenir mee mag nemen. Bovendien zaten de schelpdieren er nog in (wat overigens wel suggestieve plaatjes oplevert).


Ook gespot: twee prachtige grote zeesterren. Allebei met vijf punten. Een was geelbruin met een zwarte net/webachtige tekening; de ander was ook geelbruin, maar dan met allemaal knobbeltjes. De zeesterren heb ik niet opgedoken om te fotograferen. In de eerste plaats lagen ze iets dieper dan de schelpen; maar vooral durfde ik het niet aan om met mijn blote handen zeesterren op te pakken. Je weet nooit wat voor enge stekeligheden en/of giftigheden ze hebben. Ik zal proberen op het internet het goede plaatje erbij te zoeken.

Plaatje van internet; een betere kon ik niet vinden. Zoiets was het, alleen dan met zwarte tekening ipv rood

Gran Roque

Zaterdag 13 november (2)
En dan zomaar ineens een bewoond eiland. Met een klein leuk plaatsje. Alleen zandpaden; behalve de vrachtauto die het vuilnis ophaalt geen auto's, veel bootjes, een airstrip waar de toeristen die komen zeilen of vissen aankomen (waarbij de vliegtuigjes ongeveer tussen de masten van de boten door landen), en prachtig gekleurde huizen en idyllische straatjes. Op een terras op het strand heerlijk vis gegeten, met koude witte wijn. Helaas was de koffiemachine kapot; een echte cappuccino zat er dus niet in.
Inmiddels zaterdagochtend.
Ik ga maar eens een kopje oploskoffie maken.
En dan gaan we zo het dorp nog even in om een paar boodschappen te doen (vooral brood), voordat we vanmiddag weer verder gaan varen.
Morgen gaan we de grote oversteek naar Tortuga maken: de hele nacht doorvaren. Om bij licht te vertrekken en bij licht aan te komen vertrekken we dan in de middag, en hopen we de volgende ochtend bij Tortuga aan te komen. Spannend.

Muggen, pelikanen en groene meeuwen

Zaterdag 13 november
Terwijl ik van de agenda in mijn telefoon een signaal krijg dat ik, zoals elke zaterdag, moet schaatsen, zit ik in mijn zomerjurkje buiten aan boord van ons bootje voor de kust van Gran Roque. De baren zijn wat woelig hier; vannacht was het nog erger; behoorlijke onweersbuien. Maar inmiddels is het weer droog, zij het bewolkt. Wat eigenlijk wel lekker is, want met voortdurend zon weet je op een boot met slechts een klein afdakje tegen de zon af en toe niet waar je het zoeken moet. Afgelopen twee dagen hebben we heerlijk gezeild tussen de eilanden van Los Roques. Het had wel wat weg van zeilen op de Friese meren: donkergrijs water, en aan alle kanten plukjes land/bomen aan de horizon. Maar dan warm.
Heel veel bijzondere dieren hebben we nog niet gezien. Het wachten is nog op de dolfijnen; het lijkt me echt fantastisch om die rond de boot te zien zwemmen. Schildpadden hebben we al wel gezien. En heel veel pelikanen. Een genot om naar te kijken. Als ze in een groepje zitten te zitten, maar vooral als ze op visvangst zijn. Ze vliegen dan laag over het water. Als ze een vis spotten gaan ze iets hoger vliegen, en storten zich dan op een hoogst onelegante wijze naar beneden, waarbij ze verfrommeld en met een grote plons in het water terecht komen. Het ziet er onhandig uit, maar het zal wel effectief zijn om vissen te vangen.
Een andere diersoort die we tot nu toe veel zijn tegengekomen is de mug. Groot en klein, dik en dun, maar met als gemeenschappelijk kenmerk dat ze doorgaans met heel veel zijn, en gemeen prikken. Hier bij Gran Roque zitten ze gelukkig niet, maar de vorige twee eilandjes waar we lagen waren er van vergeven. Het weerhield mij er gisteren zelfs van om een rondje over het eiland te lopen; zodra ik vanuit de zee aan land klom zaten er direct tientalolen beesten op me. Snel een paar foto's genomen (met in een tonnetje mee aan land genomen telefoon), en toen snel de ze weer in gedoken. We zien allemaal inmiddels uit alsof we de mazelen hebben.
De meest bijzondere dieren die ik tot nu toe gezien heb zijn groene meeuwen. Althans die dacht ik even te zien toe we hier gisteren aan kwamen. Maar het bleken gewone witte meeuwen te zijn, die als ze boven het turquoise water vliegen groen lijken door de weerspiegeling van het water.

Woensdag 10 november, Los Roques

Inmiddels zijn we alweer een paar dagen aan het varen. Veel relaxter dan verwacht; want het waait minder hard dan normaal, en dan hadden we de wind die er was ook nog grotendeels mee. Echt vakantie dus. Inmiddels hebben we drie vaardagen en twee klus/rommeldagen achter de rug. Na Curaçao was Bonaire de eerste stop. Daar moest nog wat aan de boot geklust worden (touwtje, oogje) en hebben we een poging gedaan de koelkast gerepareerd te krijgen. Tevergeefs, zodat we nu koelkastloos in de subtropen zitten. Wat eigenlijk prima gaat; rode wijn is ook heel lekker en hoeft niet gekoeld te worden, en met blikjes en potjes komen we een heel eind.
Het varen is erg lekker. Een eindeloze zee, soms blauw, soms donker; meestal met lange grote golven (oceaandeining), soms met rimpelingen, soms olieglad. We varen veel met de motor (vandaag bijvoorbeeld was er te weinig wind om te zeilen), maar hebben ook al lekker gezeild.
En de eerste onbewoonde eilanden hebben we ook al gehad. Vannacht lagen we bij Sova Ventas, een verzameling van kleine eilandjes, waarvan een aantal type zand met palmboom, en een aantal met mangrovebos. We hebben geankerd in de Mangrove-baai. Het was wel een avontuur om daar te komen: tussen de klippen en ondiepten door.
Nu liggen we bij een van de eilanden van Los Roques, dat er mogelijk nog idyllischer uitziet. We kwamen tegen zonsondergang aan: oranje wolkenluchten, vuurtoren, wit zand, palmbomen.
En nu is het weer donker. Wat niet donker is: een echt overweldigende sterrenhemel, met een kleine maansikkel die al onwaarschijnlijk veel licht geeft.
En we vermaken ons goed. Boekje lezen, babbelen, af en toe gesprekken die ergens over gaan (politiek, de ontevredenheid van de Nederlanders, familiegeschiedenis). En het gaat me goed af, die rust, en het loslaten van de onrust van werk en raadswerk waar ik vorige week nog midden in zat.
Komende dagen zeilen we nog een paar dagen rond op Los Roques. Daarna maken we een grote oversteek. Wordt het misschien toch nog spannend.

Verjaardag in Caracas

Deze verjaardag had ik me toch anders voorgesteld. Eind van de ochtend aankomen op Schiphol, waar man en kinderen me op staan te wachten; rest van de zondag lekker thuis, vertellen over mijn reis, genieten van het weer samen zijn. Zoiets.
In plaats daarvan zit ik nu in de lobby van hotel Tamanaco in Caracas. Niets mis met deze lobby (er wordt momenteel zelfs een bruidspaar gefotografeerd), maar ik wil er niet zijn. Ik wil naar huis.
Afgelopen etmaal was een aaneenschakeling van gedoe. Vliegtuig vertraagd, vliegtuig zou mogelijk niet gaan; omgeboekt naar ander vliegtuig; vliegtuig in; vliegtuig kapot; vliegtuig weer uit; hangen op vliegveld; toch naar hotel; paar uur slapen; luxe ontbijt (dat dan weer wel); hangen in lobby in afwachting van vervoer naar vliegveld.
En inmiddels weten we nog niets over hoe en wanneer we alsnog naar huis kunnen.
En als klap op de vuurpijl zie ik net op de website van Al Italia dat het vliegtuig waar we oorspronkelijk mee hadden zullen vliegen gisteravond alsnog is vertrokken. Weliswaar met een vertraging van 5 uur, maar het is in Europa. Voldoende ingrediënten voor een slecht humeur. Maar ik probeer mij een berustende houding aan te meten. En me toch een beetje jarig te voelen. Alle felicitaties via SMS; mail, twitter en facebook helpen daar wel bij.
En in het kader van het zien van lichtpuntjes: in deze hotellobby is wel WIFI. Ik kan dus de stukjes die ik tijdens de reis heb getypt online gaan zetten, met wat foto's erbij. Ga ik zo doen; te beginnen met het oudste stukje.

Curacao, zaterdagochtend

- bericht geplaatst op zondagochtend-

Zaterdagochtend kwart voor tien. Ik zit op de veranda, met uitzicht over groen, bloemen en een vrijwel golfloze Caribische zee. In die zee heb ik vanochtend al gezwommen, en (met mijn duikbril op sterkte, een echte aanrader voor de brildragers onder ons) al de meest prachtige vissen gezien. Van die lange, prik-achtige; grote zwarte met een blauw randje, geel/wit gestreepte en uitziende pyramidevormige vissen met slangachtig gevlekte schubben. En dan nog allerlei klein en/of wat minder gekleurd spul. Wim is boodschappen doen. Vanmiddag gaan we de laatste klusjes aan de boot doen, en morgenochtend gaan we varen. Dankzij orkaan Thomas die vorige week een eindje verder voorbij trok is het Westenwind. Zeer uitzonderlijk hier. Het betekent dat we met windje mee naar Bonaire kunnen varen. Morgen begint het avontuur dus echt. Maar voorlopig is het alvast genieten van zon en zee. Ik voel me erg verwend. Thuis is iedereen hard aan het werk, terwijl het waarschijnlijk koud en nat is. Ik kreeg vanochtend om 8 uur (13 uur Nederlandse tijd) van mijn telefoon een melding dat ik moet schaatsen. Maar ik houd het voorlopig maar even op zwemmen.