Traditie

Net zoals de afgelopen tien jaar zitten we met oud en nieuw met een groep vrienden in de Achterhoek (nadat we het met diezelfde groep de tien jaar daarvoor bij een van ons thuis vierden). Kinderen kwamen, haakten af en komen ook weer terug. Activiteiten bleven soms eenmalig (bezoek aan Erven Kots; het douanespel in het bos), en ontwikkelden zich soms tot gewoontes of zelfs tradities. Het bowlen heeft het wat dat betreft niet gehaald; maar het zwemmen op oudjaarsdag in subtropisch zwemparadijs Bahia in Bocholt mag gerust een traditie genoemd worden. Waarbij overigens niet iedereen meegaat (ik dit jaar ook niet), wat gek genoeg niets af doet aan de waarde van de traditie.
Eigenlijk gebeurt er niet veel bijzonders hier. We lezen kranten en boekjes. Drinken en ouwehoeren rond de open haard. Mopperen op de top 2000 en luisteren er ondertussen met veel plezier naar. Soms gaat er iemand een stukje wandelen of een stukje rennen. Er gaan wat mensen boodschappen doen. Er wordt getafeltennist, de kinderen vermaken zich in de andere kamer met de Wii. Er zet nog eens iemand koffie.
En vanavond (oudjaar) is er een spel, hebben we om 12 uur champagne en steken we het meegebrachte vuurwerk af.
Ik denk dat de voorspelbaarheid en de ongedwongenheid het zo leuk maken. De verwachtingen zijn niet hoger gespannen dan dat we ongeveer hetzelfde gaan doen als vorig jaar.

Ik zou hier nu een hele verhandeling aan kunnen koppelen over de samenleving. Dat mensen in zijn algemeenheid graag vasthouden aan tradities; zich veiliger voelen wanneer alles bij het oude blijft en angstig worden van verandering. Maar dat ga ik niet doen. Het past bij de discussies hier dat we dat soort maatschappelijke thema's aanraken, er een paar opmerkingen over uitwisselen en het dan weer laten. Lekker veilig.

Maar wees gerust: het zwelgen in tradities moet wat mij betreft ook niet te lang duren: vanaf morgen ga ik weer voor de nieuwe uitdagingen!