Genderintensifering en de manen van Jupiter

Net terug van een leuke ouderavond op het 4e gymnasium.
Na wat huishoudelijke mededelingen over de ouderbijdrage hield wetenschapsjournalist Koos Neuvel een inleiding onder de titel waarom jongens geen meisjes zijn. Daarbij ging hij in op de vraag waarom meisjes tegenwoordig zoveel beter presteren in het onderwijs dan jongens, of liever gezegd, waarom jongens slechter presteren dan meisjes. Uit onderzoek blijkt dat de feminisering ofwel verjuffing van het onderwijs hier niets mee te maken heeft. De belangrijke oorzaak ligt volgens hem in de genderintensifering. Jongens hebben altijd al de neiging om enigszins lui te zijn, en zich af te zetten tegen instituties als school. Nu meisjes in de afgelopen decennia veel beter zijn gaan presteren op school, leidt dat -in gemengde groepen- tot nog meer luiheid en slechter resteren bij jongens. De groepsdruk tussen jongens (en mannen) zegt dat jongens geen meisjes mogen zijn. En waar leren en presteren steeds meer iets van meisjes wordt, gaan jongens zich er dus meer tegen verzetten, en zich meer macho gedragen (genderintensifering). In niet gemengde groepen zie je dit niet. Daar willen jongens zich best bezig houden met taal, en zelfs zingen en toneelspelen. Voor meisjes maakt het allemaal wat minder uit (als meisje mag je jongensachtig zijn), maar ook voor meisjes zouden ongemengde klassen beter zijn, met name in de exacte vakken.
Interessante lezing; de vraag of je de verschillen tussen de seksen kunt verkleinen door seksesegregatie vind ik een intigrerende.
Na de lezing mochten we op de dak van de school allemaal even door de sterrenkijker kijken, die gericht stond op Jupiter. Heel mooi waren er drie manen te zien.
Daar waar mannen van Mars komen en vrouwen van Venus, is Jupiter misschien wel het symbool van het doorbreken van de rolpatronen. Of probeer ik nu teveel aan elkaar te knopen?