Een kijkje bij de jeugdpsychiatrie

Sinds een paar jaar ben ik lid van de Raad van Toezicht van Triversum, een instelling voor kinder- en jeugdpsychiatrie in Noord-Holland. Met mijn medetoezichthouders vergader ik een aantal keer per jaar. Vaak gaat dat over managementzaken: geld en en de gevolgen van nieuwe financieringssystematieken en bezuinigingen op de zorg die vertaald moeten worden naar efficiënter werken in de organisatie. Daarbij komt dan wel aan de orde hoe we zorgen dat de kwaliteit van de zorg en de behandelingen overeind kan blijven, en liefst nog verbeterd kan worden, maar over de core-business van de instelling, de hulp die er geboden wordt aan kinderen en jongeren gaat het eigenlijk nooit. Terwijl dat natuurlijk wel is waar het om gaat. Daarom vind ik het belangrijk om als toezichthouder af en toe een kijkje in de keuken te kunnen nemen. Door af en toe eens een vergadering van de cliëntenraad bij te wonen, of, zoals vandaag, door een open dag te bezoeken.
Vandaag was de open dag van de (dag)klinische psychotherapie 'de Spiegel', een afdeling waar jongeren van 14-21 jaar eerst ongeveer een half jaar opgenomen zijn (klinische behandeling), en daarna nog ongeveer een half jaar dag-klinisch (overdag therapie en school, 's avonds naar huis).
Samen met ouders, broers en zussen van jongeren die op deze afdeling wonen / in de dagkliniek zitten maakten we vanmiddag kennis met een aantal therapievormen die ze aangeboden krijgen: groeps-psychotherapie en psycho-drama, creatieve therapie en Psycho-motorische therapie. En niet door alleen maar naar een verhaaltje te luisteren, maar door het te zien en te doen. Zo heb ik bij creatieve therapie een ruimte getekend waarin ik me thuis voel (zie foto), en bij PMT in de gymzaal 'socio-bal' gespeeld. En steeds met de uitleg erbij op welke manier de therapievormen gebruikt worden om de jongeren inzicht te geven in hun problematiek, en hen te leren met hun problemen om te gaan en andere handelingsstrategieen te ontwikkelen.
Heel nuttig en leerzaam om te zien.
Maar wat toch wel het mooiste is om te zien is hoe de jongeren, die allemaal met een behoorlijke problematiek te kampen hebben (gehad), kunnen en durven praten over het wonen in de leefgroep en over de verschillende therapievormen. Veel positieve geluiden, met hier en daar wat kritische kanttekeningen, die wat mij betreft alleen maar aangeven dat de afdeling zo veilig is dat de jongeren ook kritiek kunnen leveren.
Een leerzame dag. Ik weet weer waarvoor ik het doe, dat toezicht houden.