Distel en Dani

Jarenlang hebben onze kinderen ons aan ons hoofd gezeurd om een poes. En jarenlang hebben we onze rug recht en onze poot stijf gehouden en nee gezegd.

Dat wil zeggen, vooral CJ was tegen; hij wil perse geen poes (lees mogelijke vlooienbron) in de buurt van zijn bed en klerenkast. En aangezien ons huis nogal vreemd was ingedeeld (beneden eetkeuken en bedrijfsruimte, boven slaapkamers en woonkamer) was het onvermijdelijk dat een kat in de woonkamer ook een kat in de slaapkamers zou betekenen.
Maar met de verbouwing die nu min of meer voltooid is (hoewel ik met gemak een lijst van 20 klussen die nog moeten kan opstellen) hebben we de bedrijfsruimte omgezet in woonruimte (officieel ja, kostte een lieve duit), en hebben we nu heel conventioneel beneden woonkamer en keuken, en boven de slaapkamers. Met een goede deur tussen beneden en boven. Dit opende perspectieven voor een kat, en vorig jaar hebben we de kinderen beloofd dat we als de verbouwing af zou zijn een katje zouden nemen.
Nu de bank sinds deze week in onze nieuwe woonkamer beneden staat was het moment daar: de aanschaf van een poesje. Al vrij snel besloten we tot twee: leuker, en gezelliger voor de poesjes. Vandaag togen we naar het asiel. Een paar asiels gebeld: West zat tijdelijk zonder kittens, maar Noord had nog wel wat. Ik met de kinderen er naar toe. Gelukkig waren er niet zoveel om uit te kiezen: vier al wat oudere kittens. Maar de kinderen waren meteen verkocht. Het werden Distel en Dani, een lapjespoes en een rode kater, van respectievelijk 5 en 4 maanden oud. Ze scharrelen sinds vanmiddag hier thuis rond. Distel toont zich een doortastende dame die inmiddels al brokjes heeft gegeten, op de bak is geweest, een mug heeft gevangen en met haar poot tegen een balletje heeft geslagen. Dani is vooralsnog wat schuwer, en is vooral goed in het vinden van onmogelijke verstopplekken (we dachten even dat ie echt kwijt was (onmogelijk, deur was niet open geweest); bleek ie via een kleine opening aan de zijkant achter de plint onder de keukenkastjes te zijn gekropen).
Wij vermaken ons de komende tijd wel!
O ja, de namen van de katten komen van het asiel, en zijn min of meer afkomstig van de plekken waar de katten zijn gevonden: Distel op de Distelweg en Dani aan de Dantzigkade. De kinderen vinden het wel mooie namen, en het allitereert ook wel lekker, dus we houden ze er in!