Een uitdaging in Kunduz

Natuurlijk kunnen we blijven discussiëren over de definitie van 'militair' tegenover 'civiel', en er op blijven wijzen hoe naïef de GroenLinks Tweede Kamerfractie was toen zij instemde met de politiemissie naar Kunduz door voortdurend Afghanen te citeren die zeggen dat de politie natuurlijk tegen de Taliban vecht (de Volkskrant krijgt er geen genoeg van). En hoe terecht die discussies ook zijn, ik vind het interessanter om te kijken naar wat onze mensen daar wél zouden kunnen en moeten doen, nu ze daar zitten, en hoe we dat zoveel mogelijk in overeenstemming kunnen brengen met wat de GroenLinks inzet was bij deze missie: meehelpen aan het versterken van de rechtsstaat en het beschermen van de mensenrechten.
En wat dat betreft biedt hetgeen vanochtend in de Volkskrant stond een enorme uitdaging. Politieagenten in Kunduz martelen op grote schaal gevangenen.
Hoe gaan onze trainers, met hun aandacht voor de rechtsstaat en de mensenrechten, er voor zorgen dat de door hen getrainde agenten martelen niet als een normaal politie-instrument zien? En hoe gaan de leiders van onze missie het aanpakken om met de top van de Afghaanse politie in gesprek te gaan over deze praktijken. Dat zijn wat mij betreft de interessante vragen. Gemakkelijk zal het niet zijn, maar als we daar een verschil kunnen maken en eraan kunnen bijdragen dat er substantieel minder gemarteld wordt door de Afghaanse politie, is deze trainingsmissie in ieder geval zinvol, zo lang we er zitten.