We vieren de crisis (Alkmaars Straatorkest deel 2)

Het is moeilijk kiezen welk ander lied van het Alkmaars Straatorkest ik nog in dit blog opneem (zie voor het eerste lied mijn blog van zondag). Heel mooi vond ik Jabaliya, Gaza Stad, waarin stilgestaan wordt bij het bombardement op de school in Gaza begin dit jaar. Tot nadenken stemt ook De Bajesboot, en leuk is De truttigheid is terug.
Maar ik kies voor Jij en ik we gaan het vieren. Omdat het vrolijk is, en omdat er een filmpje bij is. En een klein beetje omdat het aansluit bij het GroenLinks thema voor de Europese verkiezingen: de crisis is een kans op een duurzamer wereld.



Jij en ik we gaan het vieren

Jij en ik, jij en ik
Jij en ik we gaan het vieren
Jij en ik, jij en ik
Jij en ik we winnen tijd

We dachten al, gebeurt het nog? Riepen hier en daar
Wanneer stort nou dat zootje snoeihard in elkaar
Nou petje af voor ons en ieder die 't had voorspeld
De dagen van het grote graaien zijn geteld
Ineengestort, omlaag gedonderd en geimplodeerd
Wat ons betreft: best een ramp, maar niet verkeerd
De rem erop, gas terug: dat werd ook wel eens tijd
Dit geeft ons allemaal gewoon een jaar of wat respijt

Jij en ik....

Als je die hele crisis door een ander oog bekijkt
Dan zie je ook opeens dat er wat moois mee wordt bereikt:
De oliestroom het gasverbruik in één klap naar benee
Dat scheelt een hele hoop en het meest in CO2
Het wegverkeer, de files alles dondert in een gat
Maar jij kan mooi weer oversteken op een zebrapad
Schiphol is weer groot genoeg, hoeft niet uitgebreid
Ik zei het toch? Die dip met stip die geeft een beetje tijd

Jij en ik.....

Al denk je nou: 't is goed den wel maar waar het ook om gaat
is de ellende van de mensen: die staan gewoon op straat
Ben ik met je eens: elk mens op aarde telt
Ik hoop dan ook met jou dat die ellende zich herstelt
Maar nu is er een kans om te beseffen wat je wilt:
De toekomst van de wereld mag niet worden verspild
We staan voorlopig weer met beide benen op de grond
OK genoeg! 't is mooi geweest, het was ook niet gezond!

Jij en ik.....

Tekst en Muziek: Frank Edam, Alkmaars Straatorkest, November 2008

Stop fout veevoer

Over het algemeen ben ik niet zo van de kettingbrieven en het aan iedereen rondsturen van allerlei oproepen en reclame-slogans. Maar op dit toch politieke blok mag af en toe best een mooie banner staan. Vandaag: de oproep van milieudefensie om fout veevoer te stoppen.
Ik weersta de verleiding om meteen iets te zeggen over de subsidiëring van milieuorganisaties. Alleen de banner:

Download flash player om de blogbattle banner te zien.

Nog een week tot de verkiezingen

Tijd dat ik ook eens wat aan partijpropaganda doe.
Hierbij het verkiezingsfilmpje van GroenLinks.



Dat doet me er aan denken dat ik ook nog het grootste deel van mijn verkiezingskranten moet rondbrengen. Wordt het weekend. Net als het staan in het standje op de milieumarkt en natuurlijk de GroenLinks Parkentoer die op Tweede Pinksterdag het Westerpark aandoet. Ik kan er niet meer onderuit. Er moet campagne gevoerd worden.

Alkmaars Straatorkest

Gisteren was ik bij het jaarlijks optreden van het Alkmaars Straatorkest. Deze keer in een buurtcentrum in een nieuwbouwwijk van Alkmaar, maar dat mocht de pret niet drukken. Schoonzus en zwager spelen en zingen in dit koor/orkest. We proberen ieder jaar te gaan. Helaas lukt dat niet altijd. Dit jaar dus weer eens wel. En voor de eerste keer hebben we de kinderen meegenomen. Marten maakte meteen bij aankomst een rake observatie: het zijn allemaal net zo'n soort mensen als Frank en Jacquelien. Welk soort mensen dat is, laat ik graag aan de verbeelding over.
Het was weer erg leuk. Niet altijd even zuiver, maar vol overgave, plezier en maatschappijkritiek. En met een aantal hele mooie, rake teksten. Gelukkig was er een tekstboekje, zodat ik er in de loop van deze week een aantal via deze blog kan delen.
Om te beginnen een variatie op een bekend lied.

16 miljoen mensen

Land van duizend controleurs
op zoek naar veiligheid
Camera's tot op het strand
Yakult bij het ontbijt
Het land waar iemand vrij kan zijn
behalve als je afwijkt,
dan braakt acuut de onderbuik
die je alleen maar afzeikt
Het land vol van betutteling
De regels zijn er heilig
Je leven wordt er afgetapt
Geen privacy is veilig

Zestien miljoen mensen
Op dat hele kleine stukje aarde
Die schrijven ze de wetten voor
Wat is er nog van waarde?
Zestien miljoen mensen
Op dat hele kleine stukje aarde
Die moeten hier het keurslijf in
Wat is er nog van waarde

Er zijn nog groepen van protest
die zeggen dat het dwaas is
Dat je je eigen kooi creëert,
waar achterdocht de baas is
Die roepen om verdraagzaamheid
en niet slechts voor de buurman
Graaien in je mails of taps
daar raak je overstuur van
Het land dat mensen buitensluit
en ze alleen de goot laat
Waar 'n illegaal of vluchteling
voor een gesloten deur staat

Zestien miljoen......

Tekst&Muziek: Pels Fluitsma en Fontijn
Tekstbewerking: Frank Edam, Alkmaars Straatorkest 2008

Fietsen in de regen

Jon is vandaag met school fietsen. Met alle eersteklassers in groepen een tocht van 20 km door Waterland, met daarbij veldwerk voor aardrijkskunde en biologie. Leuk. Erg leuk. Maar met dit weer? Ik vond het toch behoorlijk sneu toen ik hem - ingepakt in een regenpak - om 10 over acht uitzwaaide. Ik hoop dat de school rekening heeft gehouden met de mogelijkheid van regen, en het programma wellicht een klein beetje kan aanpassen, zodat ze er toch nog een leuke dag van weten te maken.
Vervolgens moest ik zelf ook op de fiets door de regen. Geen tocht van 20 km, maar een kwartiertje door de stad. En om eerlijk te zijn wordt ik daar altijd een beetje blij van. Kleine genoegens, dat wel. De eerste is mijn pet. Met uitzondering van een periode van een jaar of tien waarin ik lenzen droeg, draag ik al vanaf mijn veertiende een bril. En het ergste van een bril is fietsen in de regen. Je ziet niets. Niet zonder bril (want daarom heb je dat ding) en niet met bril, vanwege de regen. Een levenslange ergernis dus. Waar een paar jaar geleden ineens een simpele maar redelijk doeltreffende oplossing voor bleek te bestaan: de pet. Goed ver over de bril getrokken, en geen centje pijn. Waarom ik dat niet eerder wist / had bedacht? Geen idee. Maar juist omdat vroeger het fietsen door de regen zo frustrerend was, geniet ik er nu bijna van. Ik kan kijken, dankzij mijn pet.
Het tweede kleine genoegen is de groene golf voor fietsers op de Rozengracht/Raadhuisstraat. Vier grachten; acht stoplichten. De verkeersdeskundigen hebben ontdekt dat de verkeersdoorstroming hier het best wordt bevorderd met een groene golf. Niet voor auto's, maar voor fietsers. En het werkt (wel een beetje doorfietsen, maar dat is OK; niets zo ergerlijk als een groene golf waarbij je steeds een beetje moet afremmen). Elke dag een klein genoegen, maar met regen nog ietsje meer. Waarmee het persoonlijke weer politiek is: meer groene golven voor fietsers!

FemNet dankt Kathalijne Buitenweg

Het lukte me toch nog om aan het eind van de middag even langs te gaan bij de afscheidsreceptie van Kathalijne Buitenweg en Joost Lagendijk, die stoppen als Europarlementariër voor GroenLinks. Vanuit het FemNet hebben we afgelopen jaren een goed contact gehad met Kathalijne. Ze is een aantal keer bij een FemNet bijeenkomst geweest, ze heeft een column uitgesproken bij het debat diversiteit in Europa in januari jl. En ze zette zich vol overgave in voor de goede zaak, waaronder de bestrijding van discriminatie op alle gronden, en de komst van een EU-gezant voor vrouwenrechten. En ze boekte resultaten.

Alle reden dus om haar namens FemNet te bedanken voor de samenwerking, haar inzet en de resultaten. Dat heb ik gedaan met een heel klein boekje 'Vrouwenwijsheden' met op de achterkant een wijsheid over vrouwen en politiek:
"Als je in de politiek iets gezegd wilt hebben vraag je het aan een man. Als je iets gedaan wilt hebben vraag je het aan een vrouw."
Een uitspraak van Margaret Thatcher overigens (misschien wel haar enige wijsheid).

Hoewel we in GroenLinks het stadium van de vrouwelijke lijsttrekker wellicht gepasseerd zijn (tussenstand poll) is Kathalijne zonder meer een Woman on Top!
Kathalijne, nogmaals bedankt, en we hopen dat je inzet voor GroenLinks en voor de (rechts)positie van vrouwen, waar ook ter wereld, zal blijven voortduren!

Judith Sargentini: Ik was te gast bij Pauw en Witteman

Ik was te gast bij Pauw en Witteman: Judith Sargentini blogt: "Denk groot, stem groen op 4 juni!"

Blijkens haar gastblog op de site van P&W blikt Judith met gemengde gevoelens terug op het debat bij Pauw en Witteman. Terecht. Het was geen verheffend debat. Hakketakken op elkaar. Teveel mensen, teveel onderwerpen, te weinig leiding (alleen maar roepen 'niet door elkaar praten' kun je nauwelijks leiding noemen). Of je daarmee mensen warm maakt voor Europese politiek? Ik had de neiging de tv uit te zetten. Maar Judith deed het naar omstandigheden goed. Als een van de beteren. Met een paar gevatte interventies (Van der Camp met zijn mond vol tanden na de opmerking dat meer Renaults best mag, als ze maar elektrisch zijn). En het is waar: er is tenminste aandacht voor Europa, terwijl de verkiezingen nog vier weken weg zijn. Maar een goed, inhoudelijk debat zou leuk zijn.

Moet de volgende GroenLinks lijsttrekker weer een vrouw zijn?

Op 28 mei is het zover: dan vindt de bijeenkomst FemNet en de mannen plaats.
Zie voor de aanleiding voor deze bijeenkomst mijn eerdere blog.
Diverse vrouwen en mannen binnen GroenLinks zullen hun medewerking aan deze avond verlenen, en een prikkelende stelling verdedigen.
Ter opwarming is er op de FemNet-hyves vast een poll geplaatst: Moet de volgende GroenLinks lijsttrekker voor de Tweede Kamer Verkiezingen weer een vrouw zijn?

Working dad award voor een echte man met lef

Mijn fractiegenoot Rutger Groot Wassink is genomineerd voor de Working Dad Award van het tijdschrift Lof (voor moeders met ambitie). Op de site wordt hij omschreven als een echte man met lef. Nu is mij niet helemaal duidelijk wat daaronder moet worden verstaan (heb je ook niet echte mannen dan? hebben echte mannen gewoonlijk geen lef?).
En je kunt je ook afvragen wat een echte man met lef te zoeken heeft bij een Lof (ik heb ooit eens een nummer gekocht, maar mij kon het niet boeien). Maar het klinkt wel aardig: Lef voor Lof.

Nou is het één ding dat Rutger genomineerd is, en is doorgedrongen tot de finale, maar nu blijkt hij ook nog graag te willen winnen. Naar eigen zeggen niet vanwege de meerdaagse training rond leiderschap en besluitvorming die de winnaar krijgt, en zelfs niet vanwege de familievakantie voor het hele gezin op een kasteel in Frankrijk. Hij wil winnen omdat de winnaar een jaar lang een eigen blog op Lofonline krijgt.


En hoewel enige ijdelheid Rutger niet vreemd is, is het hem daar niet om te doen (zegt hij). Het is allemaal voor de goede zaak. In dit geval PapaPlus, een initiatief van FNV-Jong (waar Rutger niet geheel toevallig beleidsmedewerker is). Papaplus ijvert voor meer betrokkenheid van mannen bij de zorg voor kinderen, en daarmee bij de emancipatie van vrouwen.
Goede zaak natuurlijk. Want het is niet zozeer de arbeidsparticipatie van vrouwen die stagneert, maar de zorgparticipatie van mannen die al jarenlang nauwelijks toeneemt.

Daarom heb ik op Rutger gestemd. En dat kun jij ook doen. En als Rutger dan wint, dan wil hij die familievakantie misschien wel aan mij overdoen. Want ik had natuurlijk genomineerd moeten worden als Working Mom. Dat niemand daar nu aan gedacht heeft. En Rutger gaat het niet om die vakantie. Toch?

PS: waarschijnlijk zal Rutger Groot Wassink deelnemen aan de bijeenkomst FemNet en de mannen op 28 mei a.s.