Woensdag 10 november, Los Roques

Inmiddels zijn we alweer een paar dagen aan het varen. Veel relaxter dan verwacht; want het waait minder hard dan normaal, en dan hadden we de wind die er was ook nog grotendeels mee. Echt vakantie dus. Inmiddels hebben we drie vaardagen en twee klus/rommeldagen achter de rug. Na Curaçao was Bonaire de eerste stop. Daar moest nog wat aan de boot geklust worden (touwtje, oogje) en hebben we een poging gedaan de koelkast gerepareerd te krijgen. Tevergeefs, zodat we nu koelkastloos in de subtropen zitten. Wat eigenlijk prima gaat; rode wijn is ook heel lekker en hoeft niet gekoeld te worden, en met blikjes en potjes komen we een heel eind.
Het varen is erg lekker. Een eindeloze zee, soms blauw, soms donker; meestal met lange grote golven (oceaandeining), soms met rimpelingen, soms olieglad. We varen veel met de motor (vandaag bijvoorbeeld was er te weinig wind om te zeilen), maar hebben ook al lekker gezeild.
En de eerste onbewoonde eilanden hebben we ook al gehad. Vannacht lagen we bij Sova Ventas, een verzameling van kleine eilandjes, waarvan een aantal type zand met palmboom, en een aantal met mangrovebos. We hebben geankerd in de Mangrove-baai. Het was wel een avontuur om daar te komen: tussen de klippen en ondiepten door.
Nu liggen we bij een van de eilanden van Los Roques, dat er mogelijk nog idyllischer uitziet. We kwamen tegen zonsondergang aan: oranje wolkenluchten, vuurtoren, wit zand, palmbomen.
En nu is het weer donker. Wat niet donker is: een echt overweldigende sterrenhemel, met een kleine maansikkel die al onwaarschijnlijk veel licht geeft.
En we vermaken ons goed. Boekje lezen, babbelen, af en toe gesprekken die ergens over gaan (politiek, de ontevredenheid van de Nederlanders, familiegeschiedenis). En het gaat me goed af, die rust, en het loslaten van de onrust van werk en raadswerk waar ik vorige week nog midden in zat.
Komende dagen zeilen we nog een paar dagen rond op Los Roques. Daarna maken we een grote oversteek. Wordt het misschien toch nog spannend.