Vliegvelden. Deel 1: Schiphol

Het vervelendste van reizen vind ik altijd het hangen op vliegvelden. Ik heb niets met parfums, sigaretten, sterke drank, elektronica of dure horloges of tassen, en beleef dus weinig genoegen aan het vliegveldshoppen. Deze reis naar Nepal kan ik mijn lol op. Twee keer overstappen, en dus in totaal vier vliegvelden op de heenweg, en vier op de terugweg.
Om de tijd de doden heb ik het voornemen opgevat om op ieder vliegveld een kort blogje te schrijven.
Hierbij dus deel 1: Schiphol.
Omdat het inchecken en passeren van de douane razendsnel gingen (geen wachtenden voor mij) betekent het dat ik hier zo’n anderhalf uur moet rondhangen voor ik mag inchecken.
Even een Sudokuboekje en twee Engelstalige thrillers gekocht (lekker lezen voor in het vliegtuig, en goed om alvast into het Engels te raken; moet ik de komende week spreken), en klaar ben ik met shoppen. Tijd dood je het beste door hem op te delen in stukjes. Nu dus eerst even op een bankje met uitzicht op de pieren D en E en de daar geparkeerde vliegtuigen een stukje tikken. Beetje kijken naar rondrijdende bagagekarretjes, catering-vrachtauto’s en een enkel taxiend vliegtuig.

En dan straks ergens een kopje koffie drinken, en kijken of ik ook ergens voor niets of weinig internet-verbidning heb (vast niet) zodat ik dit stukje ook daadwerkelijk in m’n blog kan zetten. Bedenk nu wat ik ben vergeten: een USB-stick. Zit aan mijn werksleutelbos, waarvan ik bedacht dat ik hem niet mee hoef te nemen. Levert wel gelijk mogelijke tijddoder op: eens even kijken of ze hier op Schiphol niet te dure USB-sticks verkopen (ook vast niet). En dan na de koffie en de USb stick stukje lezen. Na eerst uitgebreid te dubben over welk boek ik eerst zal gaan lezen: de nieuwe Nicci French, de nieuwe Partricia Cornwall of een boek van Terry Pratchett dat CJ mij aanraadde. Zo komen we er wel. Nog ruim een uur te gaan.

naschrift: valt dus mee. Voor €3 15 minuten internetten.