Ergens vorige week was hij er ineens niet meer, op school. Valton, een klasgenoot van mijn zoon Marten, in groep 7 van de Westerparkschool. Naar bleek was zijn familie bang voor uitzetting naar Kosovo; het land waar vandaan ze naar Nederland waren gevlucht. Om de uitzetting voor te zijn, zijn ze vertrokken naar familie in een ander West-Europees land. Voor de kinderen in de klas een confrontatie met de harde werkelijkheid van vluchten, het hebben van een onzekere verblijfsstatus en de vraag wie in Nederland mag blijven, en waarom wel of niet. Maar vooral de confrontatie met het wegvallen van een klasgenoot, zonder dat ze afscheid van hem hebben kunnen nemen. Dat afscheid hebben ze zelf achteraf georganiseerd. Door er over te praten als klas, maar ook door tekeningen, brieven en gedichten te maken voor Valton, die hem nagestuurd worden. Vanochtend waren de ouders uitgenodigd om met de klas even stil te staan bij het vertrek van Valton. Zijn beste vriend vertelde hoe hij hem mist. Er waren een paar gedichten. En we kregen een paar youtube filmpjes te zien die Valton en vriend hadden gemaakt. Zoals deze:
Valton, het ga je goed.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Iedereen kan reageren. Je hoeft het natuurlijk niet me me eens te zijn, maar hou het wel fatsoenlijk.
Reacties die beledigend zijn (voor mij of voor anderen) zal ik verwijderen; net als gescheld en gevloek.